Rock

The New Porno-graphers:

Whiteout Conditions

Universal /
Caroline

Dei siste dagane har hovudet mitt vore eit akvarium som popmelodiar sym rundt i. Slik kjennest det i alle fall, når eg nok ein gong går om bord i bussen med Whiteout Conditions i øyreklokkene, eit lite høgdepunkt på den morgonfaste transporten inn til byen.

Den sjuande studioplata frå The New Pornographers er spekka med nynnevenleg rock. Det å skru saman kontante, fengande låtar er eit heilt eige handverk, og i dette bandet er det opp til fleire medlemmar som meistrar det til fingerspissane.

I særklasse

Songar er små konstruksjonar, noko som er reflektert i omgrepa vi nyttar når vi snakkar om populærmusikk: Tenk berre på kor viktig brua er for at det verkeleg skal klaffe. Og denne gjengen kan verkeleg brubygging: vers og refreng. For ikkje å snakke om korarrangement – dei er i særklasse på Whiteout Conditions.

Sidan bandet vart stifta i 1999, har fleire av medlemmane i The New Pornographers markert seg som knallsterke komponistar med eigne solokarrierar – kanskje særleg Neko Case og Dan Bejar (Destroyer).

Briljant tittelspor

Omslaget viser sju av åtte medlemmar i silhuett, og det viser seg at Bejar ikkje er med denne gongen. A.C. Newman har fungert som ein slags bandleiar opp gjennom åra, og gjer det også på Whiteout Conditions, der fleire av komposisjonane er hans – ikkje minst det briljante tittelsporet.

Kanskje det finst lesarar som var til fjells og opplevde å miste horisonten av syne i snøkaven i påskeveka? Då opplevde dei «whiteout conditions», eit omgrep som viser til vêrforhold der dårleg sikt gjer det vanskeleg å orientere seg i terrenget. Newman brukar uttrykket i overført tyding, i ein song som skildrar kjensla av å vere blenda av dagslyset og desorientert som følgje av ein lammande depresjon.

Eit tungt tema, utan tvil, men ikkje for tungt til at Newman får til å behandle det i løpet av vel fire minutt. Elles er det mykje å glede seg over for Neko Case-fans på Whiteout Conditions. Ho syng og korar mykje og fint, og er også til å kjenne att på komponistsida: Ein fabelaktig song som «This Is The World Of The Theater» er som teken frå ei av soloplatene hennar.

Aldri einsformig

Kanskje er det konstellasjonen av sterke låtskrivarindivid som gjer at Whiteout Conditions aldri vert einsformig, trass i ein nærast total dominans av høgtemposongar heile vegen gjennom? Mangelen på variasjon vert aldri påfallande, i alle fall, i løpet av dei elleve låtane albumet har å by på. Eg garanterer at bussturen vert langt betre med The New Pornographers i øyra.

Øyvind Vågnes

Øyvind Vågnes er forfattar og fast musikkskribent i Dag og Tid.