La kvalen leve ! (2)
Norsk vågekvalfangst sommaren 1993.
Foto: Ingeborg Hauglid / NTB scanpix
Fangst
Styreformannen i Merkevareforeningen for Norsk Hval, Øyvind A. Haram, reagerer på innlegget mitt i Dag og Tid der eg ber om at kvalen må få leve. Han meiner at ein del av argumenta mine bør korrigerast, men eg kan berre finne at det gjeld eitt: nemleg at eg nærmast bagatelliserer at vågekvalen tek altfor mykje av villfisken. For å underbygge dette legg Haram til: «Å stogge heilt opp all kvalfangst vil med andre ord få store konsekvensar for anna fiske.»
La oss sjå nærmare på dette argumentet: I fjor blei 432 vågekvalar harpunerte og drepne av ei kvote på 1278 dyr. (Kvifor blei berre 1/3 av kvota oppfylt? Dårleg lønsemd eller sviktande etterspørsel?) I ein annan artikkel i same Dag og Tid fortel Arne Hjeltnes i spalta si at det lever 100.000 vågekvalar i Atlanterhavet. Truleg lever om lag halvparten av dei i Norskehavet, Barentshavet og langs kysten vår der den norske kvalfangsten går føre seg. Altså klarar norske kvalfangarar å redusere talet på vågekval med mindre enn ein prosent. Blir dette store konsekvensar for anna fiske? Argumentet om at vi bør drive fangst på vågekvalen for å verne om villfisken, er difor ikkje serleg overbevisande!
Elles kjem ikkje Haram inn på spørsmålet om kvifor det no er berre to større nasjonar som driv med kvalfangst. Japan blir ofte hengt ut i media som ein verstingnasjon av mellom andre Greenpeace og Sea Shepherd, samstundes som det kjem tusenvis av utanlandske turistar hit til oss for å oppleve kvalsafari. Dei fleste veit neppe noko om norsk kvalfangst. Korleis vil det gå dersom vi i utanlandske medium blir samanlikna med dei brutale japanske kvalfangarane? Vil det då gå ut over norsk eksport av oppdrettsfisk?
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Fangst
Styreformannen i Merkevareforeningen for Norsk Hval, Øyvind A. Haram, reagerer på innlegget mitt i Dag og Tid der eg ber om at kvalen må få leve. Han meiner at ein del av argumenta mine bør korrigerast, men eg kan berre finne at det gjeld eitt: nemleg at eg nærmast bagatelliserer at vågekvalen tek altfor mykje av villfisken. For å underbygge dette legg Haram til: «Å stogge heilt opp all kvalfangst vil med andre ord få store konsekvensar for anna fiske.»
La oss sjå nærmare på dette argumentet: I fjor blei 432 vågekvalar harpunerte og drepne av ei kvote på 1278 dyr. (Kvifor blei berre 1/3 av kvota oppfylt? Dårleg lønsemd eller sviktande etterspørsel?) I ein annan artikkel i same Dag og Tid fortel Arne Hjeltnes i spalta si at det lever 100.000 vågekvalar i Atlanterhavet. Truleg lever om lag halvparten av dei i Norskehavet, Barentshavet og langs kysten vår der den norske kvalfangsten går føre seg. Altså klarar norske kvalfangarar å redusere talet på vågekval med mindre enn ein prosent. Blir dette store konsekvensar for anna fiske? Argumentet om at vi bør drive fangst på vågekvalen for å verne om villfisken, er difor ikkje serleg overbevisande!
Elles kjem ikkje Haram inn på spørsmålet om kvifor det no er berre to større nasjonar som driv med kvalfangst. Japan blir ofte hengt ut i media som ein verstingnasjon av mellom andre Greenpeace og Sea Shepherd, samstundes som det kjem tusenvis av utanlandske turistar hit til oss for å oppleve kvalsafari. Dei fleste veit neppe noko om norsk kvalfangst. Korleis vil det gå dersom vi i utanlandske medium blir samanlikna med dei brutale japanske kvalfangarane? Vil det då gå ut over norsk eksport av oppdrettsfisk?
Fleire artiklar
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.
Thomas Fure / NTB
Utfordrar kjønnsundervisninga
Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.
Papiravisa