SYKKEL

ISAK SLETTEBØ

BERGEN

Jon Hustad ymtar i Dag og Tid den 13. oktober om at sykkelsatsinga i Oslo er dyr symbolpolitikk. Hadde me kjøpt klimakvotar, kunne me ha kutta langt meir effektivt i CO2-utslepp, meiner han. Hustad bommar dobbelt i kommentaren sin. For det første verkar ikkje kvotesystemet til EU, sidan kvotane er for billege. For det andre har Oslo lenge slite med lokal luftforureining. Folkehelseinstituttet reknar med at rundt 185 osloborgarar dør for tidleg kvart år på grunn av svevestøv, og biltrafikk er saman med vedfyring den viktigaste kjelda til svevestøv og til luftforureining generelt i Oslo. Fæl luft er uheldig òg på andre måtar: Nyare forsking frå mellom anna Umeå og Barcelona tyder på at det rammer både den psykiske helsa og den intellektuelle utviklinga til barn. Eldre og folk med luftvegsproblem er andre sårbare grupper. Har sykkelsatsinga så verka? I 2016 auka sykkelbruken i Oslo med 18 prosent frå året før. Berre nokre få andre byar i verda såg ein liknande vokster. Hustad må elles hugse at òg byar som Amsterdam har hatt store problem med biltrafikk tidlegare – det kravde politisk vilje å fortrengja bilane der au. Det er ikkje den norske vinteren eller dei høge fjella våre som hindrar folk i å sykle, men manglande politisk tilrettelegging. Oslo blei i sommar kåra til Europas miljøhovudstad for 2019, og heile verda fylgjer med. Oslobyrådet blir kopiert av Sverige for elsykkelstøtta, får besøk av lokalpolitikarar frå USA som hentar inspirasjon, og miljø- og samferdselsbyråd Lan Marie Nguyen Berg blir intervjuet i aviser som franske Le Monde. Verda treng symbol som Oslo, men byrådet kan altså vise til heilt konkrete resultat.