Vår generasjons test
Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no
Gaza
Eg hugsar kjensla av å skrive skuleoppgåve om folkemordet i Rwanda med gåsehud i nakken. Eg hugsar kjensla av å lese biografien til Nelson Mandela, trå av båten på Robben Island og puste lufta av apartheid. Eg hugsar kjensla av å ta kvite bussar nedover kontinentet og lukta av gamle bygningar fulle av blod, død og europeisk skam.
Vi kunne ikkje forstå korleis slike ting kunne skje i ei verd full av solidaritet, omsorg og kjærleik. Barnsleg naivitet? Kanskje, men realiteten er smertefull også for vaksne. Korleis kan verda la folk døy medan vi diskuterer? Korleis kan verda la born svelte medan vi tenkjer? Korleis kan verda la eit heilt folk forsvinne og bli til nytt blekk i historiebøkene som vi seinare skal lese og skamme oss over at vi aldri beskytta, aldri redda?
Dette er vår generasjons test. Testen for dei av oss som har lese historia og tenkt: «Eg, eg ville aldri ha lukka auga og latt slike ting skje. Eg, eg ville ha lyfta stemma, kravd handling, endring. Eg, eg ville aldri ha kunna leve i visse om at mi manglande handling har kosta liv.»
Det skjer no, og det er ikkje konterett, det er ikkje ein ny sjanse neste haust, det er no, og det er ekte.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Ønskjer du å delta i debatten? Då kan du sende innlegget ditt til ordskifte@dagogtid.no
Gaza
Eg hugsar kjensla av å skrive skuleoppgåve om folkemordet i Rwanda med gåsehud i nakken. Eg hugsar kjensla av å lese biografien til Nelson Mandela, trå av båten på Robben Island og puste lufta av apartheid. Eg hugsar kjensla av å ta kvite bussar nedover kontinentet og lukta av gamle bygningar fulle av blod, død og europeisk skam.
Vi kunne ikkje forstå korleis slike ting kunne skje i ei verd full av solidaritet, omsorg og kjærleik. Barnsleg naivitet? Kanskje, men realiteten er smertefull også for vaksne. Korleis kan verda la folk døy medan vi diskuterer? Korleis kan verda la born svelte medan vi tenkjer? Korleis kan verda la eit heilt folk forsvinne og bli til nytt blekk i historiebøkene som vi seinare skal lese og skamme oss over at vi aldri beskytta, aldri redda?
Dette er vår generasjons test. Testen for dei av oss som har lese historia og tenkt: «Eg, eg ville aldri ha lukka auga og latt slike ting skje. Eg, eg ville ha lyfta stemma, kravd handling, endring. Eg, eg ville aldri ha kunna leve i visse om at mi manglande handling har kosta liv.»
Det skjer no, og det er ikkje konterett, det er ikkje ein ny sjanse neste haust, det er no, og det er ekte.
Fleire artiklar
Trea vil fortelje meg noko, skriv Ranveig Lovise Bungum.
Foto: Trond Mjøs
Kva ospa og dei andre trea kan fortelje oss
Anders Hovden.
Foto via Wikimedia Commons
Hovdens fredssalme
I 1923 sende Anders Hovden salmen «Joleklokker yver jordi» til bladet Under Kirkehvælv, der han kom på trykk same året.
I kvardagen kan det verte litt stress, til dømes får du ikkje den grøne pynten heilt perfekt. Men her er den herlege tomatsuppa mi med skrei.
Foto: Dagfinn Nordbø
Kvardagen
Det er dei det er flest av, kvardagane.
Teikning: May Linn Clement
Det skulle berre mangla
Det er nok ikkje manglande hjartelag som gjer at folk er interesserte i ord.
Språkrådet har kåra «beredskapsvenn» til årets nyord. Direktør i Språkrådet Åse Wetås seier det var eit openbert val.
Foto: Mariam Butt / NTB
Eit bilete på året som har gått
Språkdirektør Åse Wetås synest årets nyord er godt. At nye ord har stor påverknad, er fjorårets nyord, KI-generert, eit døme på.
Papiravisa