For ein strålande vakker minnerik fest det var då konserten til minne om Michail «Misha» Alperin gjekk av stabelen. Heilt ut i dei små timar, til minne om ein musikar som også var ein mangeårig ven for meg, sidan vi møttest på Vossajazz i 1989. Det var då pianisten Mikail «Micha» Alperin og hornisten Arkadij Sjilkloper også spela inn sitt første album for ECM, og eg tok bilete av hendinga.

Sidan har russaren og moldovaren Alperin vore ein inspirator for unge musikarar i mange land, med musikk som opnar så vedunderleg vakkert, som med Oslo Kammerkor denne kvelden, ikkje berre unge studentar, han har ei høg stjerne på berget der han vart professor ved musikkhøgskulen i Oslo. Fleire titals musikarar Alperin har undervist, gjekk på scena i fleire konstellasjonar denne sommarnatta. Det starta med Oslo Kammerkor, så med solistar som Christian Wallumrød og namn som Jørn Simen Øverli, med kjende artistar som Jai Shankar, med Andreas Ulvo og mange fleire frå den unge entusiasten.

Frå austerveg har Misha før vist oss vegen til sterke orientale kortradisjonar, og med sitt tilsvarande gneistrande pianospel hadde han alltid noko for seg sjølv. Han fann vegen til legendariske Rainbow Studio på Grünerløkka, og soga seier at han ikkje høyrde jazz før han var 24 år. Wave of Sorrow heitte den første plata. Han vart fødd i Ukraina 7. november 1956. Eit menneske å minnast, frå ein fornyar og døropnar ikkje berre mot aust. Men det var til Voss han kom, som ein døropnar mot vest, både som musikar og kulturmenneske, alltid på hogget.

Misha slutta seg også til dei første pianistane i ein vestleg bartradisjon. Dit kom dei også frå hi sida, som då den unge Diana Krall slo seg ned som barpianist i Bærum. I min ungdom køyrde studentar heim bilar for seljarane for ein billeg penge. Enno er det sommar.

R.H.