Navhengig
3. april stengde Nav-kontora dørene for brukarar som møtte opp utan avtale.
Slike opningstider ser du ikkje meir, når NAV kuttar drop-in-tilbodet.
Foto: NTB scanpix/Morten Holm
September 2016, fem arbeidsdagar sidan første telefonforsøk:
– Du har kome til Nav, kva kan eg hjelpe deg med?
Damestemma er så overdrive blid at eg nesten kan høyre kaldsveitten i panna hennar, etter brukarar i harnisk i telefonkøen før meg. Eg har nesten gløymt kva eg skal med denne telefonsamtalen. Smartskjermen har vore klistra mot øyret så lenge at humøret mitt står til den utgåtte mjølkekartongen i kjøleskapet. Eg skal berre søkje om hjelp til å ta billappen. Teoriprøven er i boks, men på grunn av ei funksjonshemming i armen får eg ikkje køyre hos køyreskule utan tilrettelegging. Det skal Nav hjelpe meg med, får eg vite.
– Ja, god dag, eg vil gjerne at du koplar meg over til lokalkontoret. Eg må ha tak i sakshandsamaren min, seier eg.
– Ho skulle ringt meg opp for tre dagar sidan, legg eg til, så fin i målet eg greier.
– Kan eg få personnummeret ditt, spør stemma.
Eg gir henne nummeret, og eg høyrer det knitrar i tastaturet.
– Ja, det stemmer. Eg kan melde det inn slik at ho kontaktar deg innan to arbeidsdagar. Er det noko eg kan hjelpe deg med?
Etter ti nye minutt spaserer eg mot det fysiske Nav-kontoret. I fjor fekk ein av fem nordmenn støtte frå Nav, viste Navs statistikk tysdag denne veka, og når eg kjem inn døra med den raude logoen, ser det ut til at denne femdelen har fått same idè som eg.
– Du må ringe Nav Hjelpemiddelsentral, rekk kvinna bak skranken å fortelje meg. Ho delar ut dagpengeskjema til ein annan sakshandsamar, og prøver å forklare ein mann som ikkje snakkar norsk kvar han skal krysse av arbeidstida si på meldekortet. Sakshandsamaren min er like utilgjengeleg no, endå ho sit innanfor armlengdes avstand.
– Det er køyreskulen som skal tilrettelegge. Du må finne deg ein som har det du treng, seier nok ei stemme veka etter. Eg vert sitjande med auga i taket. Eg har gjort meg kjend med Navs telefonlinjer over heile landet, gjennom linjebrot på linjebrot, og fleire vidarekoplingar enn ein bypasspasient. At Nav vil ha meir tid til dei som treng det mest, er bra. Men då må det vere råd å kome gjennom på telefonen òg.
Mone Celin Skrede er praktikant ved Nynorsk Avissenter
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
September 2016, fem arbeidsdagar sidan første telefonforsøk:
– Du har kome til Nav, kva kan eg hjelpe deg med?
Damestemma er så overdrive blid at eg nesten kan høyre kaldsveitten i panna hennar, etter brukarar i harnisk i telefonkøen før meg. Eg har nesten gløymt kva eg skal med denne telefonsamtalen. Smartskjermen har vore klistra mot øyret så lenge at humøret mitt står til den utgåtte mjølkekartongen i kjøleskapet. Eg skal berre søkje om hjelp til å ta billappen. Teoriprøven er i boks, men på grunn av ei funksjonshemming i armen får eg ikkje køyre hos køyreskule utan tilrettelegging. Det skal Nav hjelpe meg med, får eg vite.
– Ja, god dag, eg vil gjerne at du koplar meg over til lokalkontoret. Eg må ha tak i sakshandsamaren min, seier eg.
– Ho skulle ringt meg opp for tre dagar sidan, legg eg til, så fin i målet eg greier.
– Kan eg få personnummeret ditt, spør stemma.
Eg gir henne nummeret, og eg høyrer det knitrar i tastaturet.
– Ja, det stemmer. Eg kan melde det inn slik at ho kontaktar deg innan to arbeidsdagar. Er det noko eg kan hjelpe deg med?
Etter ti nye minutt spaserer eg mot det fysiske Nav-kontoret. I fjor fekk ein av fem nordmenn støtte frå Nav, viste Navs statistikk tysdag denne veka, og når eg kjem inn døra med den raude logoen, ser det ut til at denne femdelen har fått same idè som eg.
– Du må ringe Nav Hjelpemiddelsentral, rekk kvinna bak skranken å fortelje meg. Ho delar ut dagpengeskjema til ein annan sakshandsamar, og prøver å forklare ein mann som ikkje snakkar norsk kvar han skal krysse av arbeidstida si på meldekortet. Sakshandsamaren min er like utilgjengeleg no, endå ho sit innanfor armlengdes avstand.
– Det er køyreskulen som skal tilrettelegge. Du må finne deg ein som har det du treng, seier nok ei stemme veka etter. Eg vert sitjande med auga i taket. Eg har gjort meg kjend med Navs telefonlinjer over heile landet, gjennom linjebrot på linjebrot, og fleire vidarekoplingar enn ein bypasspasient. At Nav vil ha meir tid til dei som treng det mest, er bra. Men då må det vere råd å kome gjennom på telefonen òg.
Mone Celin Skrede er praktikant ved Nynorsk Avissenter
Eg har gjort meg kjend
med Navs telefonlinjer over heile landet, gjennom linjebrot på linjebrot, og fleire vidarekoplingar enn ein bypasspasient.
Fleire artiklar
Carl Friedrich Abel (1723–1787). Utsnitt av måleri av Thomas Gainsborough frå 1777.
Mellom verder
Carl Friedrich Abel var den siste store viola da gamba-virtuosen.
Trea vil fortelje meg noko, skriv Ranveig Lovise Bungum.
Foto: Trond Mjøs
Kva ospa og dei andre trea kan fortelje oss
Anders Hovden.
Foto via Wikimedia Commons
Hovdens fredssalme
I 1923 sende Anders Hovden salmen «Joleklokker yver jordi» til bladet Under Kirkehvælv, der han kom på trykk same året.
I kvardagen kan det verte litt stress, til dømes får du ikkje den grøne pynten heilt perfekt. Men her er den herlege tomatsuppa mi med skrei.
Foto: Dagfinn Nordbø
Kvardagen
Det er dei det er flest av, kvardagane.
Teikning: May Linn Clement
Det skulle berre mangla
Det er nok ikkje manglande hjartelag som gjer at folk er interesserte i ord.