Epistel

Walid al-Kubaisi

Kvinnealder: Tre kvinner hamna i ein konflikt som til slutt enda med politimelding og rettssak. Dei tre kvinnene snakka i munnen på kvarandre då dei skulle leggja saka fram for dommaren. Alle tre meinte dei hadde rett. Dommaren ynskte ro og orden og ville avslutta kaoset:

– Lat oss høyra den eldste av dykk først.

Då vart kvinnene tause. Ingen snakka meir om konflikten. Saka vart lagd til side.

***

Blinde fordommar: Ei ung kvinne sat på kafé og venta på ektemannen då ho vart var ein mann som sat og stira på henne. Ho vart irritert og vende blikket i aust og vest, men mannen heldt framleis blikket fast på henne. Ho tjuvkika på han, men han drog ikkje auga vekk frå henne. Då sette ho blikket i han, tydeleg arg. Han vart ikkje påverka av det.

Då mannen hennar kom, peika ho på den framande som sat og stira. Mannen såg på den ukjende personen som framleis ikkje lét blikket vike, reiste seg og gav mannen eit slag i andletet. Mannen fall på golvet, men fekk hjelp av ein kelner til å koma seg på føtene att. Han tok på seg mørke briller, plukkar opp ein kvit stokk og kjende seg fram for å finna vegen ut av kafeen.

Hugs: Når du hevar ein skuldande peikefinger mot andre, vert dei andre fire fingrane retta mot deg.

***

Svar etter erfaring: Ein dag spurde reven ein kamel som stod på den andre elvebreidda om han visste kor djupt vatnet var.

– Til knea, svara kamelen.

Reven hoppa straks i elva, men vart sjokkert då han gjekk under og måtte kjempa for ikkje å drukna. Reven kom seg til slutt opp på ein stein som stakk opp av vatnet. Derifrå ropa han til kamelen:

– Du sa at vatnet berre nådde til knea, men eg heldt på å drukna.

– Ja, men eg meinte at vatnet rekk opp til knea mine, ikkje dine.

Walid al-Kubaisi er forfattar og fast skribent i Dag og Tid.