Epistel

Walid al-Kubaisi

Konsensus: Ein gammal, gjerrig mann låg på dødsleiet, men han ville ikkje døy. Sønene venta ivrig på bortgangen slik at dei kunne arva han og leva i luksus resten av livet. Då den gamle mannen nekta å døy, ville sønene drepa faren..

Den yngste sonen fortalde likevel faren om planen. Då kalla faren sønene inn og sa at dei kunne gravleggja han levande. Han bad då om eit siste ynske: at dei bar kista hans rundt i byen slik at innbyggjarane kunne følgja han til grava, og at dei måtte gå innom byhovdingen. Sønene gjorde som dei var bedne om. Då dei kom fram til hovdingen, reiste faren seg frå kista og sa at sønene prøvde å gravleggja han levande.

Då såg høvdingen på han og sa:

– Alle innbyggjarane i byen seier at du er død, berre du påstår noko anna. Eg kan ikkje tru på deg og kasta mistanke over alle desse menneska. Det beste er at du døyr.

Navar: Ein gammal hannkatt som miste evna til å finna seg mat, vart avhengig av at andre kattar jakta og delte maten sin med han. Etter ei stund vart han ei byrde for kattane som difor jaga han ut av huset. Då den gamle hannkatten var heimlaus, byrja han å samarbeida med hundane, og han avslørte kvar kattane heldt hus. Hundane jaga vekk kattane og overtok bustaden. Hannkatten godta seg over at kattane vart jaga og sa til hundane:

– Vel, de gjev meg vel løyve til å bu her no?

– Din unyttige, gamle hannkatt. Du er korkje sterk eller dugande til noko. Du svikta dine eigne, og du var ei byrde for dei andre kattane. Trur du vi godtek ein svikar hjå oss? Hundar driv ikkje med velgjerningar.

Einfaldig: Då ein arabar sat og åt på gata i ein liten landsby, kom ein ven av han sa at han ikkje åtte manerar. Venen klandra han fordi det i arabisk tradisjon er uhøfleg å eta på gata. Det er berre galningar, born og dei utan manerar, som et på gata.

Arabaren forsvara seg med å seia at han ikkje trong å vera sjenert på gata, fordi dei andre som oppheldt seg der, var einfaldige.

– Eg treng ikkje å ta omsyn til dei. Eg kan prova at eg har rett, la han til.

Han kalla til seg menneska på gata som samla seg i ein flokk kring han:

– Eg har høyrt at profeten ein gong sa at alle dei som kan rekkja tunge og nå opp til nasen, hamnar i paradiset same kva synder dei elles må ha gjort.

Alle i flokken prøvde å nå nasen med tunga.

Mannen vende seg mot venen og sa:

– Du ser desse naive menneska.

Walid al-Kubaisi er forfattar og fast skribent i Dag og Tid.