Sport før og no

Koffein stod heilt fram til 2004 på Den internasjonale olympiske komiteens (IOC) liste over forbodne stoff. Grunnen til at stoffet då blei teke ut av lista, var at ein skulle hindre at utøvarar som drikk energidrikk eller kaffi og tek vanlege forkjølingsmedisinar, skulle bli dømde urettmessig. Det er heller ikkje vanskeleg å sjå føre seg at dette må ha vore vanskeleg å halde styr på, både for utøvarar og komitear.

Det skal nemnast at World Anti-Doping Agency (Wada) framleis overvaker og samlar inn data om bruk og effektar av høgt koffeinnivå. Slik kan dei i framtida vurdere om ein bør regulere talet på kaffikoppar før løp og renn.

Eit forskingsprosjekt på Idrettshøgskulen viste at koffein faktisk gjev effekt, både aerobt og anaerobt. Testpersonane inntok 3–6 mg koffein per kilo kroppsvekt ein time før trening. Dette svarer til fire–seks koppar kaffi dersom ein veg 75 kg. Heile 75 prosent av deltakarane vart meir uthaldande, i gjennomsnitt opptil 2–3 prosent betre. Eit funn var at opplevinga av smerte blei redusert, og dermed kunne utøvarane halde eit høgare prestasjonsnivå over lengre tid.

Dette kan høyrast ganske så optimistisk ut for ein litt lat mosjonist, som ikkje treng tenkje på dopinglister eller overvaking. Og så er det jo slik at når noko er nesten ulovleg, kjennest effekten ekstra god. Det er litt som dei ekstra sterke halstablettane på apoteket i Spania.

No skal ein likevel passe seg litt for å anbefale koffein, seier forskarane, for dersom ein drikk for mykje, kan ein tole for mykje, overbelaste musklane og skade seg. Fire–seks koppar høyrest uansett litt vel mykje ut før kvardagstreninga, spør du meg. Ein Red Bull, derimot, kan for alvor gjere susen før old girls-kampen. Det siste der var ikkje forskarane sine ord.

Maren Bø

Maren Bø er frilansskribent og idrettspedagog.