God dag, Signe!

Eg har lenge kvidd meg for å skrive til deg, men tida går, og eg er redd for at eg aldri kjem til å møte draumemannen. Eg kjenner til dei som har fått seg kjærast på nettet, men eg vert galen av å tolke det som blir skrive, og det som ikkje blir skrive. Kvifor tek det så lang tid før han svarer? Kvifor vil han ikkje møte meg? Kan det vere nynorsken?

Helsing «Skild (47)»

Gode «Skild (47)»

Ja, no spør du rette kvinnfolket! Eg har ikkje teke i ein mann på 23 år, ni månader, sju dagar og elleve timar. (Ja ja, det siste kjem an på av kva tid du får avisa.) Likevel skjønar eg otten for å verte verande åleine. Når det er sagt, slår eg kaldt vatn i blodet på deg: I jakta på den rette finst det mange galne. Ein eg trefte, skrytte av at han fekk i seg fem om dagen. Det viste seg å vere tre halvlitrar og to vinflasker.

Nei, faren for å hamne i ein tap–tap-situasjon er stor. Du kan sjølvsagt vere heldig på nettet, men mange pyntar profilen og gjeter fleire sauer på same tid – og det gjeld begge kjønn. Når han du har peika ut, ikkje svarer, må du berre innsjå at han ikkje er interessert. Sei det høgt: Han er ikkje interessert.

Gløym han! Kos deg med napoleonskake, skikkeleg god kaffi og radioen på full guffe. Då er du i godt selskap. Ikkje treng du å krangle om fjernkontrollen heller.

Nyleg slo det meg at draumemannen er berre det, ein mann i ein draum. Rådet mitt er difor at du finn deg ein mann å drøyme om, gjerne ein gamlekjærast, som kan brukast om att, eller ein annan du har eit godt auge til. Dikt opp ein perfekt mann og eit draumeforhold. Fri dikting er det omvende av røyndomslitteratur. Det kan ikkje gå gale.

Alt godt, Signe Svare

PS Skuld ikkje på nynorsken! Det likaste stemnemøtet eg har hatt nokon gong, var då eg vart med ein målmann heim for å bøye sterke verb.