10. mars 1906 hende den største gruveulukka i Europa, den nest største i verda, i Courrières-gruva, Pas-de-Calais nord i Frankrike. 1.099 kolgruvearbeidarar døydde her, og mange av ofra var born.

Årsaka er omstridd, det fanst ingen overlevande til å vitna. Det kan ha byrja som ein kolstøveksplosjon, feilhandtert sprengstoff eller metangass tend av karbidlykta til ein gruvearbeidar, og enda som cocktail av alt dette. Sikkert er det at like eller klokka halv sju om morgonen small det så kraftig at heisen i sjakt 3 blei kasta opp og ut i dagen. I heisen i sjakt 2 var alle passasjerane daude eller i uvit.

Av di to tredeler av alle arbeidarane i denne gruvene var daude, skadde, forsvunne eller innestengde i gruvene, var det få på bakken og i gruveselskapet som kunne organisera nokon redningsaksjon. Nasjonal beredskap var det dårleg med. Tyske redningsekspertar var på plass 12. mars, men det var meir enn 100 kilometer med raserte gruvegangar å ta seg fram i, og dårleg kartlagde dessmeir.

600 brann- og røykskadde gruvearbeidarar fann vegen ut sjølv i timane etter katastrofen. Ei gruppe på 13 overlevande, los rescapés, blei funne etter så mykje som 20 dagar, dei hadde overlevd på kjøt bark og frå daude hestar. Den siste overlevande kom til rette 4. april.

Berre Benxihu-katastrofen i Kina 26. april 1942 overgår denne når det gjeld gruveulukker, der 1.549 arbeidarar døydde.

Jox