Den frustrerte prestens utbrot:

«Guds ord!? Så vidt eg veit har ikkje Gud sagt eit einaste ord. Iallfall ikkje som eg har høyrt!»

Ein god plan

Sidan julene kjem så tett på kvarandre for tida, har eg komme fram til at det eigentleg ikkje er nokon vits i å ta av pynten på plastjuletreet og leggje det opp på loftet att. Det er meir praktisk å la det stå der, med pynten på, og berre dekke det med eit laken dei månadane det ikkje er i bruk. Så sparer ein mykje tid når 23. desember atter kjem (og tru meg, det blir ikkje lenge til!) og det på ny skal få skine i all sin juleglans.

Dialog

Person A: – Hei, eg heiter Martin!

Person B: – Eg drit i at du heiter Martin!

Foret hele familien med skrantesyk rein (NRK)

Ja, og så då, NRK, de skal no lage sensasjonar og skandalar av nærmast kva som helst. I dei fleste andre land blir dette sett på som ein delikatesse. Sjølv har eg fora størstedelen av familien min med skrantesjuk rein sidan midt på 1960-talet, og dei fleste er blitt over 100 år. Og dei som enno ikkje er blitt det, er iallfall på god veg.

Vårlege aktivitetar

Våren er, som nemnt, over oss, og det er tid for vårlege aktivitetar. Den fremste av desse er utan tvil «Sprette pinn» (eller «Vippe pinne», som austlendingane gjerne seier). Og om du ikkje lenger kjenner deg heilt stø i reglane for dette tradisjonsrike spelet, så ligg det ei grundig innføring av R. Toskedal på nettet. Grunnlaget er iallfall dette:

«Reiskapar: To pinnar, om lag 2 cm i diam., av lauvtre (raun eller hassel), ’langepinnen’ skal vera om lag 60 cm, og ’kortepinnen’ om lag 20 cm.

Kortepinnen må ikkje vera så lett at han er vanskeleg å kasta, men heller ikkje så tung at det er farleg å få han i hovudet.

To mursteinar, vanleg type, eller to natursteinar av tilsvarande storleik.»

God vår og godt spel!