Eit vellykka intervju
Etter stadig å ha gått forbi ein hamburgarrestaurant som skryter av at dei har handlaga milkshake, som vist på biletet under, var eg til slutt så hjernevaska at eg gjekk inn og bestilte eit eksemplar.
– Det står at han er handlaga, sa eg til den unge mannen bak disken. – Eg er nysgjerrig på korleis de lagar han.
– Ja, sa han, blid og vakker, mens han fann fram eit plastglas og helte mjølk i det.
– Det betyr kanskje at du lagar milkshaken ved hjelp av hendene? spurde eg.
– Eller?
Han lo litt, berre, og tilsette softis frå ei maskin.
– Kanskje isen er handlaga? spurde eg.
I det same sa ein annan tilsett noko til han på engelsk, og eg innsåg at viss han kunne norsk, forstod han kanskje ikkje meg og sunnfjorddialekta mi. (Restauranten eg var på, ligg i Oslo, og ein kan ikkje forvente at Oslo-folk skal forstå folk frå Vestlandet og andre land dei aldri har vore i og knapt høyrt om.)
– Vel, ropte eg, fordi han blanda mjølka og isen i ei bråkete maskin. – Du vispar ikkje mjølka med handa, i alle fall.
– Nei, sa han og lo, så han var ikkje tapt bak ein staur.
Og så tilsette han sjokoladesaus og eg veit ikkje kva, før han serverte meg glaset, med hendene, og hendene var flotte og sterke, må eg berre seie.
Ein god dialog
Her ein morgon fekk eg eit hyggeleg brev frå ein advokat. Brevet var på engelsk, men eg kan omsette det til norsk, i tilfelle du ikkje kan fordra engelsk:
Kjære Marita Liabø,
Eg heiter John Barnett og er oppnemnd som juridisk forvaltar av formuen og investeringane til avdøde Svend Liabø, som budde og døydde i Storbritannia. Eg vil gjerne ha kontakt med deg, fordi du er ein mogleg nær eller fjern slektning av han.
Med vennleg helsing John Barnett, partnar
Burges Salmon LLP, 6 New St Square, London EC4A 3BF, UK
«Juhu», tenkte eg. «Endeleg er det min tur til å arve ein gammal grandonkel.» Samtidig tenkte eg at det var best å sjekke at denne John Barnett var den han hevda han var, og eg googla han, og jo, John Barnett er ein framståande britisk advokat. Så då skreiv eg til han, og ein herleg dans blei fødd:
Kjære herr Barnett
Eg mottokk nettopp eit e-brev der du (?) spør om eg vil arve Svend Liabø. Spørsmålet er om brevet verkeleg kom frå deg, eller om vi begge er utsette for tull og fanteri.
Med vennleg helsing Marita Liabø, som skulle ønske ho kunne arve noko av ein eller annan, men som elles er tilfreds med det livet har hatt å tilby så langt
Kjære Marita
Ja, dette er tull og fanteri, og brevet er IKKJE frå meg. Eg beklagar at du blei utsett for dette.
Beste helsing John
Hei igjen, herr Barnett
Takk for hyggeleg svar. Då håpar eg berre du ikkje får hundre liknande brev frå framande.
Takk, Marita.
Ja, det håpar eg òg. Eg er oppe i 40, og det kjem stadig fleire.
Alt godt.
Så viss du får brev av John Barnett, så svar han med eit kort «stå på», «det ordnar seg», «hugs at over skyene er himmelen alltid blå» eller liknande, sidan han er ganske lei no.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Etter stadig å ha gått forbi ein hamburgarrestaurant som skryter av at dei har handlaga milkshake, som vist på biletet under, var eg til slutt så hjernevaska at eg gjekk inn og bestilte eit eksemplar.
– Det står at han er handlaga, sa eg til den unge mannen bak disken. – Eg er nysgjerrig på korleis de lagar han.
– Ja, sa han, blid og vakker, mens han fann fram eit plastglas og helte mjølk i det.
– Det betyr kanskje at du lagar milkshaken ved hjelp av hendene? spurde eg.
– Eller?
Han lo litt, berre, og tilsette softis frå ei maskin.
– Kanskje isen er handlaga? spurde eg.
I det same sa ein annan tilsett noko til han på engelsk, og eg innsåg at viss han kunne norsk, forstod han kanskje ikkje meg og sunnfjorddialekta mi. (Restauranten eg var på, ligg i Oslo, og ein kan ikkje forvente at Oslo-folk skal forstå folk frå Vestlandet og andre land dei aldri har vore i og knapt høyrt om.)
– Vel, ropte eg, fordi han blanda mjølka og isen i ei bråkete maskin. – Du vispar ikkje mjølka med handa, i alle fall.
– Nei, sa han og lo, så han var ikkje tapt bak ein staur.
Og så tilsette han sjokoladesaus og eg veit ikkje kva, før han serverte meg glaset, med hendene, og hendene var flotte og sterke, må eg berre seie.
Ein god dialog
Her ein morgon fekk eg eit hyggeleg brev frå ein advokat. Brevet var på engelsk, men eg kan omsette det til norsk, i tilfelle du ikkje kan fordra engelsk:
Kjære Marita Liabø,
Eg heiter John Barnett og er oppnemnd som juridisk forvaltar av formuen og investeringane til avdøde Svend Liabø, som budde og døydde i Storbritannia. Eg vil gjerne ha kontakt med deg, fordi du er ein mogleg nær eller fjern slektning av han.
Med vennleg helsing John Barnett, partnar
Burges Salmon LLP, 6 New St Square, London EC4A 3BF, UK
«Juhu», tenkte eg. «Endeleg er det min tur til å arve ein gammal grandonkel.» Samtidig tenkte eg at det var best å sjekke at denne John Barnett var den han hevda han var, og eg googla han, og jo, John Barnett er ein framståande britisk advokat. Så då skreiv eg til han, og ein herleg dans blei fødd:
Kjære herr Barnett
Eg mottokk nettopp eit e-brev der du (?) spør om eg vil arve Svend Liabø. Spørsmålet er om brevet verkeleg kom frå deg, eller om vi begge er utsette for tull og fanteri.
Med vennleg helsing Marita Liabø, som skulle ønske ho kunne arve noko av ein eller annan, men som elles er tilfreds med det livet har hatt å tilby så langt
Kjære Marita
Ja, dette er tull og fanteri, og brevet er IKKJE frå meg. Eg beklagar at du blei utsett for dette.
Beste helsing John
Hei igjen, herr Barnett
Takk for hyggeleg svar. Då håpar eg berre du ikkje får hundre liknande brev frå framande.
Takk, Marita.
Ja, det håpar eg òg. Eg er oppe i 40, og det kjem stadig fleire.
Alt godt.
Så viss du får brev av John Barnett, så svar han med eit kort «stå på», «det ordnar seg», «hugs at over skyene er himmelen alltid blå» eller liknande, sidan han er ganske lei no.
Fleire artiklar
Dyrlegen kjem
Joachim Cooder er kjend som perkusjonist frå fleire utgivingar saman med opphavet, Ry Cooder.
Foto: Amanda Charchian
Motellet til drøymaren
Joachim Cooder opnar dørene til sju musikalske rom.
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»