Du trur kanskje at denne overskrifta indikerer at eg har vore i England sidan sist, og for ein gongs skyld har du rett! Eg har visseleg vore i England, ete engelsk mat, reist med engelske tog, sove i engelske senger med 14 puter i kvar, køyrt bil på venstre sida av vegen (noko vi vel alle kan einast om er ein uting), sett engelske ekorn og gjort meg mine tankar, snakka kultivert med engelske personar og i det store og heile gjort ein god figur. Og dette med brexit hadde folk flest eit avslappa forhold til, etter det eg kunne sjå. Utanriksministeren, Boris Johnson (han med den interessante sveisen), derimot, blei både kalla klovn og idiot og andre substantiv i same sjanger.

I tillegg var vêret fint med nærmast sommartemperaturar, kona mi oppførte seg bra (til og med når blodsukkeret hadde nådd sitt lågmål), og alt i alt kunne dette ha vore ei rein solskinshistorie. Om det ikkje hadde vore for at eg på flyet heim las ein artikkel i avisa The Times om at studentar ved University of London har tilsett ein slags securitasvakter som skal passe på at talarar og føredragshaldarar på diskusjonskveldar for studentane ikkje skal seie noko som støyter studentane eller strir mot nokon av verdiane deira. Dette blir kalla «safe space». Skjer dette, blir dei straks bortviste. Slik sett følgjer desse engelske studentane i hælane på studentar ved diverse universitet i USA. Eg skal ikkje seie så mykje meir om dette, det vil berre øydeleggje det elles fine englandsopphaldet mitt endå meir, og det er vel ingen tente med. Så la det bli med det. Elles får eg vel foreldra på nakken. Og slike har eg fått på nakken før.