Finland I
«Eit land med tusen sjøar som ligg ein stad i aust. Grensar til Noreg, Sovjetunionen og Sverige. Kjent for sin sisu, sin melankoli, sine skogar, sin komponist (Jean Sibelius), sine Leningrad Cowboys, sitt TV-teater, sin innbördeskrig, sin tango og sin filmregissør (Aki Kaurismäki).»
Wikipedia
Finland II
Jupp, det var lenge nok sidan eg hadde sett mine bein på den finske landjorda, så eg tenkte at det kunne vel vere på tide å prøve det på ny, då eg tidlegare har hatt mange gode erfaringar med det. Og for sikkerheits skuld tok eg med meg kjerringa som støttekontakt. Ho kan mange språk, og sjølv om finsk ikkje er eitt av dei, hindrar ikkje det henne i å snakke laus og til dels bli forstått.
Vi skulle besøke våre gamle venner Simo og Rauni, som vi knapt hadde sett på 20 år. Eg har ikkje noko bilde av dei, men iallfall ei teikning, frå 1995, og slik såg dei ut då.
No såg dei heilt identiske ut, bortsett frå at dei var blitt ørlite gråare i håret og hadde skaffa seg to psykopatiske hokattar. Eg visste ikkje at eg hadde katteallergi, men no veit eg det, og slik sett var dette finlandsopphaldet alt i alt ein nyttig lærepenge.
Finsk er elles ikkje av dei enklaste språka å lære seg, men viss du veit at «hej» betyr «hei», «kiitos» betyr «takk», «makkara» betyr «varm pølse» og «kalsarikännit» betyr å sitje heime åleine og drikke deg full i berre undertøyet, så kan du i grunnen det viktigaste.
Ein religiøs vits
Verten vår, Simo, uttrykte si glede over endeleg å kunne fortelje ein religiøs vits. Han sa at det var så altfor sjeldan han kunne fortelje denne vitsen, fordi folk flest i dag er så lite bibelkunnige at dei ikkje forstår han. Og dei som er skikkeleg bibelkunnige, blir krenkte når dei høyrer han. Så slik sett var vi midt i målgruppa. Passeleg bibelkunnige og ukrenkelege. Her kjem vitsen: Ein gammal jøde døydde, han hadde tatt livet av seg. Då han litt etter stod framfor Gud, åsyn til åsyn, spurde Gud: «Kvifor gjorde du det? Du veit jo at sjølvmord er ulovleg?»
Den gamle jøden svarte: «Jo, men eg har hatt så mykje motgang i livet, og då son min konverterte til kristendommen, blei det rett og slett for mykje for meg.»
Gud sa: «Det er vel ingenting. Med meg var det mykje verre. Son min grunnla heile kristendommen! Men eg tok ikkje livet av meg av den grunn. Eg var mykje lurare. Eg tok livet av son min og skreiv eit nytt testamente!»
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
«Eit land med tusen sjøar som ligg ein stad i aust. Grensar til Noreg, Sovjetunionen og Sverige. Kjent for sin sisu, sin melankoli, sine skogar, sin komponist (Jean Sibelius), sine Leningrad Cowboys, sitt TV-teater, sin innbördeskrig, sin tango og sin filmregissør (Aki Kaurismäki).»
Wikipedia
Finland II
Jupp, det var lenge nok sidan eg hadde sett mine bein på den finske landjorda, så eg tenkte at det kunne vel vere på tide å prøve det på ny, då eg tidlegare har hatt mange gode erfaringar med det. Og for sikkerheits skuld tok eg med meg kjerringa som støttekontakt. Ho kan mange språk, og sjølv om finsk ikkje er eitt av dei, hindrar ikkje det henne i å snakke laus og til dels bli forstått.
Vi skulle besøke våre gamle venner Simo og Rauni, som vi knapt hadde sett på 20 år. Eg har ikkje noko bilde av dei, men iallfall ei teikning, frå 1995, og slik såg dei ut då.
No såg dei heilt identiske ut, bortsett frå at dei var blitt ørlite gråare i håret og hadde skaffa seg to psykopatiske hokattar. Eg visste ikkje at eg hadde katteallergi, men no veit eg det, og slik sett var dette finlandsopphaldet alt i alt ein nyttig lærepenge.
Finsk er elles ikkje av dei enklaste språka å lære seg, men viss du veit at «hej» betyr «hei», «kiitos» betyr «takk», «makkara» betyr «varm pølse» og «kalsarikännit» betyr å sitje heime åleine og drikke deg full i berre undertøyet, så kan du i grunnen det viktigaste.
Ein religiøs vits
Verten vår, Simo, uttrykte si glede over endeleg å kunne fortelje ein religiøs vits. Han sa at det var så altfor sjeldan han kunne fortelje denne vitsen, fordi folk flest i dag er så lite bibelkunnige at dei ikkje forstår han. Og dei som er skikkeleg bibelkunnige, blir krenkte når dei høyrer han. Så slik sett var vi midt i målgruppa. Passeleg bibelkunnige og ukrenkelege. Her kjem vitsen: Ein gammal jøde døydde, han hadde tatt livet av seg. Då han litt etter stod framfor Gud, åsyn til åsyn, spurde Gud: «Kvifor gjorde du det? Du veit jo at sjølvmord er ulovleg?»
Den gamle jøden svarte: «Jo, men eg har hatt så mykje motgang i livet, og då son min konverterte til kristendommen, blei det rett og slett for mykje for meg.»
Gud sa: «Det er vel ingenting. Med meg var det mykje verre. Son min grunnla heile kristendommen! Men eg tok ikkje livet av meg av den grunn. Eg var mykje lurare. Eg tok livet av son min og skreiv eit nytt testamente!»
Fleire artiklar
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
150-årsjubilant: den austerrikske komponisten Arnold Schönberg (1874–1951).
Fredshymne
Kammerchor Stuttgart tolkar Schönbergs «illusjon for blandakor» truverdig.
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.
Papiravisa