Ja, det er mykje å deppe og sutre over om hausten. Bananflugene formeirar seg fortare enn nokon gong, og eit anna fenomen som blir større og større, er halloween, det vil seie allehelgensaftan eller helgemess eller helvete, som somme kallar det – denne dagen då alle skal ha det fælt. Ungane skal bli redde, og først skal dei krangle om korleis dei skal feire, tigge og tvinge til seg meir snop enn dei orkar å ete, og forpeste omgivnadane med kritikk: Dei får alltid for lite snop. Alle andre får meir snop, og alle andre har det mykje kjekkare. Den og den har ikkje invitert den og den med på festen der og der, og den og den bur i ein veg utan hus, mens alle andre bur i ein veg full av rekkehus. Det er så urettferdig at ein kan bli reint valdeleg. Og folkeskikk eig dei ikkje: Sjølv om folk ikkje har sett ut eit uthola graskar med lys i, ringer ungane på for å true og hetse. Dermed må vaksne, sinnsfriske menneske halde seg utomhus, for eksempel på ein brun pub, på kontoret eller i skogen, eller slå av lysa og gøyme seg i eller under senga, og gjerne heilt til 3. januar, då alt endeleg er tilbake til normalen.