Haustlista er klar

Halvorsens Forlag har i år som i fjor ei sterk liste klar til bokhausten. Mykje vart naturleg nok refusert, men gode titlar har kome gjennom nålauga hjå det tradisjonsbundne forlaget i Borlaug. For oss lesarar er det berre å byrja å gle seg.

Mange sperra nok opp augo i fjor då det vart kjent at Halvorsens stakk av med rettane til Hallfrid Byggviks dramatiske sjølvbiografi. Rykta seier at det er fleire som ynskjer å by på filmrettane òg. No er iallfall boka her, Hallfrid Byggvik – Tøffe år i Sopp- og Nyttevekstforbundet.

Andre høgdepunkt er:

Slik held vikingane seg reine om vinteren, Bind 15 i serien til Geirbjørn Gautesong om kvardagslivet i vikingtida. Boka er rikt illustrert av eitt av syskenborna til forfattaren.

Så fekk dei endeleg han Dag-Ivar, oppvekstroman av Innvik-forfattaren Henry Taklo.

Sportsklubben Klivar 1930–1950 – gullåra av Bidne Yttst.

Ei reise langs Skodje-bana, norsk jernbane sitt gløymde kapittel av Sture Vikefjord.

Vandrestaven – ein gløymd reiskap? av Sofus Hjørung.

Naturleg frisk med granskot II – 33 nye rettar av botanikar Njål Saupstadfjord.

Hjortejakt i Solund før 1970 av gamlelensmann Svein Hardbakk Hansen.

Fjesingen, ufisk eller livsreddande medisin av Hans Lassebakken.

Norske fylkesmusikarar 1971–1991 av Vidar Vaagslett.

Bakst frå Indre Sunnhordland av Franke Wijk.

Det kan du ta gift på – 100 muntre soger frå Oppstryn av Baste Bjarstad.

Kven drap svakstraumselektrikar Einar Svensen (i Sykkylven)? av journalist Dagny Dolmøy.

Rådyret – ressurs eller hageplage av Mons Nasvik.

Nordmannen som gjorde det stort i Andorra – soga om Torgils Haure som vart notarius publicus i den vesle fjellrepublikken i 1921 av Anton Haure jr.

Vesle Lumuba vart min beste ven – minner frå ei misjonsoppvekst i Zambia av Goro Julte.

Turen går til: Skövde

I den nye og veldig kortvarige spalte om svenske småbyar har turen denne og einaste gongen kome til sjølvaste Skövde. Spalta er ein unik sjanse for lesarane til å verta betre kjende med denne heilt gjennomsnittlege svenske byen, som ligg midt inne i landet i Västra Götalands län, ikkje så langt frå Göteborg.

Svært liten etter norsk målestokk er Skövde heller ikkje. Om lag 50.000 svenskar synest det er triveleg å bu her. I eit elles flatt landskap har dei ein ås, som gjer at det frå tid til annan kan samla seg noko snø i ljosløypa dei har laga seg. Meir skal det ikkje til for å legga grunnlag for svensk skiidrott. Det er frå denne åsen Marcus Hellner har trena seg god. Difor er ein av turistattraksjonane ein statue av Hellner, som fekk ein motbakke oppkalla etter seg i Holmenkollen 2011. Det er altså vår ås i Oslo som er tema for statuen i deira eigen Skövde-ås.

Om dette ikkje er nok for å få innsidelesarar til å valfarta til Skövde, kan kanskje ein ilter og sint tiur som held seg i 5 km-sløyfa vera spanande å oppleva på nært hald. Innsida er glad for at tiuren – eller tjädern, som denne majestetiske skogsfuglen heiter på svensk – held seg i ro, under vitjinga no nyleg.