I samband med at heile Noregs matmor, Ingrid Espelid Hovig, nyleg gjekk bort, trykker Innsida eit dikt om henne:

TRETTI ÅR MED SILD I DILL

Tretti år med sild i dill,

alltid like god og mild.

Kokka over alle kokkar,

meisteren med mat som lokkar.

I teneste for riktig mat,

sunne ting på lekre fat.

Like trufast, like blid,

vår eigen Ingrid Espelid.

Tretti år med sylkvass kniv,

heile folket sit og skriv

oppskrifter på heismusikk

på dyresteik i stiv aspik.

Moderleg med smil parat,

minner oss på grøn spinat.

Alt frå sei til moden brie,

lagar Ingrid Espelid.

Like sikkert år for år

kjem lutefisk og lammelår.

Pylser over open ild,

med noko godt å drikke til.

Ho smiler sikkert og er stø,

når ho lagar loff med frø.

Sterk og fast med kjevla si,

det er Ingrid Espelid.

Tretti år med klart talent,

som TV-kokk og matskribent.

Når eg koser meg privat,

sver eg til Ingrid-mat.

Frå eg var liten og til no,

gjer eg akkurat som ho,

og juksar for å spara tid,

nett som Ingrid Espelid.

Gode skilt

Innsida er på veg inn i den varme sumaren med gode skilt. Både eigne som me har funne på vår veg, og frå gode lesarar som held augo opne. Sumaren i nord har vore dårleg inntil denne veka. Innsida la difor godt merke til skiltet på flyplassen i Bodø, som naturleg nok ville senda folk til sørlegare strok. Noko undrande stiller me oss likevel til sydenferiar i Stockholm. Rett nok ein triveleg by, men ein kan nok ikkje rekna med strandparasollar, sangria og grisefest overalt i den svenske hovudstaden, men det er kanskje sørleg nok for mange i Bodø?

Langt nok sør er nok uansett Rio. Men me skal ikkje til de Janeiro denne gongen, men til Voss, der det heiter både Rio og Grande. Varmt er det der òg, men likevel vil nok farande folk merka ein viss skilnad på den meir kjende venskapsbyen sør i Amerika.