Aldri har me hatt så mange pengar. Me brukar om lag 12–13 prosent av løna vår på mat, medan du ikkje treng å gå langt attende på slektstreet ditt for å finna folk som brukte 100 prosent av løna si på mat. Likevel er det eit utruleg mas om at denne maten skal kosta så lite. Har me vorte ein gjeng gniarar?

Trist var det å lesa at aldri har jolamaten vore så lågt prisa. Innsida meiner at viss du ikkje kan betala det ei pinnesida kostar, kan du eta graut på jolaftan. Berre så det er sagt. Heldigvis er smalahove prisa slik ein delikatesse skal vera. Du skal kjenna det i lommeboka at du et eit ekte hovud. Viss det er ei trøyst, er den meksikanske maten på halv pris så å seia heile tida, han òg. Så kvifor kan me ikkje eta meksikansk morgon, nons, middag og kvelds? Eller til jol?