Meir eit problem enn ei utfordring

Eg er i ein litt kinkig situasjon, ja, nærmast i ei kattepine. Og ei indre røyst fortel meg at eg truleg har vore i same situasjon tidlegare.

Saka er denne: I skrivande stund er det enno godt over ei veke til julaftan. Men når du les det med glitrande juleauge, så er det snart nyttår! Iallfall er det langt ut i romjula.

Ja, slik er det i presseverda. No er det dei som hevdar at jula varer heilt til påske (eg høyrer ikkje til dei, men eg er alltid nøye med å peike på at jula offisielt ikkje er over før Tjuandedags-Knut har slengt ut heile skiten), men de forstår problemet: I staden for å komme med ein velskriven og finsleg rapport om den verkelege jula, er eg nøydd til å finne på noko. Altså: ein rapport om korleis eg tenkjer meg at jula kjem til å bli. Først og fremst tradisjonell, vil eg tru.

Dei beste julebyane

Eg har sendt ut eit spørjeskjema til ein del slektningar (både døde og levande) og venner (ekte og falske, i tillegg til såkalla Facebook-venner). Spørsmålet er enkelt: Kva for by ville du helst feire jul i? Og svara lét ikkje vente på seg.

Her er topp 10-lista:

1. Oslo

2. Bergen

3. Dublin

4. Longyearbyen (har han bystatus, forresten?)

5. München

6. Lisboa

7. Stavanger (???)

8. Mekka

9. Ålesund

10. Kinshasa

Eg veit alt no at denne lista i enkelte krinsar vil bli sett på som både elitistisk og eksklusiv og påverka av frimurarar og bildenbergarar. Kor blei det av Sandefjord, Førde og Benidorm, liksom? Vel, vi lever framleis i eit slags demokrati, tala talar for seg sjølve, og de konspirasjonsteoretikarar der ute kan berre halde kjeft.