Min skatt

Du får aldri meir att

det du grov ned som skatt.

Du får aldri meir att

det som hende ei natt.

Du får aldri meir att

feite auren som spratt.

Du får aldri meir att

stolne kyss i eit kratt.

Du får aldri meir att

det som futen har tatt.

Så kva er min skatt?

Ein gamal fin hatt?

Replikkar som satt?

Soger og skratt?

Nei, hjorten som datt,

steika den åt eg*,

men geviret er att?

* Med rørte tytebær, kantarellsaus og nypoteter. Steik på 160 grader til kjøtet held 65 grader. Kvil i folie i eit kvarter. Eit glas raudvin til, medan bror min drakk surmjølk. Ein fin kveld, forresten.

November

Det er november

Det kalde blå ljoset

Den låge sola

Snoen som nesten har kome

Ljoset som strøymer frå vindaugo

Den svarte og grå naturen

Folk i tjukke genserar

Pusten som ryk

kring små raude munnar

Det er november.

Ikkje like bra som mai.

Men bra nok for vanlege folk

Eit dikt om Åge Smith

Åge Smith, Åge Smith

Gjorde sin dont,

betalte sin skatt

Bygde seg hus,

fann dame med katt,

Åt organisk og sunt,

Tok buss året rundt.

Ein stillfaren fyr,

som sat mykje inne,

men når det lyna og tora

då tok han ein pinne.

Åge Smith,

me heidrar hans minne

Ungdommen før

Ja, no for tida er me lite plaga med ungdommen. Dei sit heime og spelar på internettet utan å verken røyka eller drikka noko særleg. Skulearbeidet tek dei seriøst, og framtida er noko dei tenker mykje på, motsett førre generasjon som knapt såg til neste skuleferie. Det er difor Innsida denne gongen har funne fram ein notis frå andre tider. Den gongen fann ungdom på mykje spit og skjemt og kasta bort tida si på meiningslause syslar. Heldigvis slo styresmaktene ned på dette den gongen. Men vart det folk av slikt?

Innsida er usikker.