Tre inn i det gåtefulle, vyrde lesarar. Løysinga i dag er ein miniatyrvokster med borkkledd stamme og greiner. Storleiken teken i betraktning skulle ein tru at problematikken med ikkje å sjå skogen for berre tre var overkommeleg, men denne gongen var det overraskande mange innsendarar med feil svar. Kva vanskane med oppgåve 1326 har si rot i eller stammar frå, overlèt eg til Tor Inge Myren å forklare. Han skriv: «Stor ståhei. Køyrde meg først fast i Kjell Westö, noko som førte til at eg endeleg fekk lese Svik 1938, skjønte det ikkje var den, men trudde fleire dagar at det kunne vere Faren ved å være Skrake, der årstala stemde, men då eg opna Skrake på Moa-biblioteket, forstod eg at det også var eit feilspor, og då måtte eg sende krisemelding til Trøndelag, etter ein grundig gjennomgang av alle nordiske vinnarar, og be mi kjære om å gjere eit djupdykk inne på Trondheim Folkebibliotek, og spesielt på side 231 i Bonsai av Kirsten Thorup – og der dukka heldigvis Sokrates opp, og Puh!»

Laurits Killingbergtrø hamna ikkje mellom borken og veden. Han skriv: «Eg veit ikkje om eg les for lite eller hugsar for dårleg, for eg kjende ikkje til tekstklippet denne gongen heller. Men tipsa frå medikusen var til god hjelp. Boka kom det året ein ’med fransk statsborgarskap’ vann Nobelprisen. Forfattaren skreiv ikkje på fransk språk, da kanskje? I så fall var det nærliggjande å gisse på franskmannen Gao Xingjian, som i 2000 fekk prisen for ei bok på kinesisk. Neste steg vart så å kose seg med lista over alle kjende og kjære forfattarar som har vunne Nordisk råds litteraturpris. Med noka leiting og ein del klikking kom eg fram til danske Kirsten Thorup. Ho vann prisen så seint som 2017, men romanen hennar frå 2000 har tittelen Bonsai, i norsk omsetjing av Bente Klinge i 2002. Og at det var rette boka, fekk eg stadfesta da eg fann ho på biblioteket og sjekka sidetalet. Greitt og lett var dette for meg, ja, som bur i tjukke storbyen. Men eg tenkjer mykje på dykk som bur langt unna bibliotek og bokhandlar og ikkje har same høvet. Det er nemleg slik at ein gjerne kan ha mistanke til at den og den boka er den rette, men for å vere heilt viss, må ein få sett i boka og få sjekka sitatet på det oppgjevne sidetalet. Her har rett nok medikusen stundom vore hjelpsam med å knyte ei gåte til tittelen på bøkene, slik som ’det kan verte varmt’ og ’ikkje Dans med djevelen’ nyleg.»

Bokklokingar veks ikkje på tre denne gongen, men desse rota det ikkje til på oppgåve 1326: Skeisebibliotekaren i LASK, Vigdis Hegna Myrvang, Torleiv Kløve, Gunder Runde, Else Gjesdahl Sørensen, Laurits Killingbergtrø, Eli Hegna, Bjørn Myrvang, Olav Holten, Birte Næsheim, Jan Alfred Sørensen, Gunn Bull-Berg, Else Bovim, Nils Farstad, Sjur Joakim Fretheim, Eirik Holten, Jorunn Øxnevad Lie, Folke Kjelleberg, Bjørn Gjemundsen, Tor Inge Myren, Ove Bjørkhaug, Inger Margrethe Berge, Fritjof Lampe, Eva Sunde, Anne-Marie Grønhaug, Petter Kristensen, Tvillingene, Olav Molven, Ingebjørg Sogge og Torleik Stegane. I dag er Eirik Holten bokvinnar. Gratulerer!

Klok på bok 1328

Og da fingertuppene hennes rørte ved ham, kjente han med ett at en kolossal klump av smerte løsnet inni ham. Snart ville den rulle ned og begrave ham. Å, vende tilbake, tilbake, men hvorhen og til hvem, til et sted i barndommen, til moren som så visst ikke var noe glad i ham, og tigge og be: Bli enda en liten stund hos meg. Be om enda et kjærtegn – og han kjente hvordan han ble gjennomstrømmet av en feberaktig smerte. Kjente hvordan for lengst glemt gråt steg opp i halsen på ham. Han snudde seg fort og skyndte seg ut av butikken. Men han visste ikke hvor han skulle gå.

Sitatet er siste avsnittet i ei bok som på originalspråket kom ut i 1972. Boklækjarutgåva er frå 1991. Me skal fram til ein forfattar som har vore gatefeiar i heimlandet. I namnet på forfattaren finn me eit ord for gjennomsnittleg tilstand av vêrtilhøva på eit avgrensa område. Send namn på forfattar og verk til klok@dagogtid.no. Svarfristen er til og med 2. mars.

Medikus Libri