St. Patrick (Paddy blant venner) er som alle veit, Irlands nasjonalhelgen. Eller «heilagmenne» som vi lærte på skulen at det heitte i mi tid. Men for å spare tid held vi oss til det litt meir vanlege «helgen». Og i går, laurdag, var det dagen hans, med alt det inneber av fyll og spetakkel. Skal ein no først feire ein nasjonalhelgen, så er det nok ein fordel å ikkje vere edru.

Han er også helgen for lausaktige kvinner, revisorar, flugesopp, folk som ikkje er heilt gode, kvithaiar, filmregissørar, elektriske syklar og tujahekkar. Men det aller viktigaste med St. Patrick er at han jaga alle slangar og ormar ut av Irland, etter at eit slikt kryp beit han midt under ei faste på ein fjelltopp. Dermed er Irland eitt av dei få landa i verda der du ikkje risikerer å bli skambiten av ein slange, og dermed kan du gjerne sende ein vennleg tanke til St. Patrick neste gong du nyt ein pint Guinness og eit robust glas Paddy på Mulligan’s Pub i Dublin.