Svele
Ein reisande vestlending
og farande fant
Eg elskar å køyra
Stoppa for kaffi
og bruka ein slant
Eg seier nei takk til pylser
og til hamburgargrill
Eg ventar til ferja
Og får det eg vil
Ei svele, ei svele
og dagen vert fin
Eg susar av stad
I Camryen min
Kom hit til Møre
til Romsdalen vår
Køyr ned på kaia
Og sjå kva du får
Ei svele med smørkrem
Ei svele med ost
Eg knip ho i handa
I svelegrep
Ho sit som eit skot
Eit velprøva knep
Faste og fine
Du treng ikkje svelte
Svela ho legg seg
rundt magebeltet
Å svele, du svele
er skikkeleg mat
god nok til kvardags
på papirtallerkfat
Gje meg ei ferje
Ja, to eller tre
Kvar einaste kai
å gleda seg te
Bru og tunnel
For noko tull
Svele og ferje
Vårt vestlandske gull
RAST
(Ein dag eg kjende meg som Lars Monsen)
Eg tok inn i skogen
og kjende skogens ro.
På ein liten stubbe
tok eg meg ein liten kvil.
Eg kledde meg naken,
spende musklane,
som ein bjødn,
heiv meg ut i det svarte tjødn.
Iskaldt vatn
Skjerpa sansane.
Eg braut vassflata
som eit prosjektil,
dukka opp,
breiskuldra, sterk.
Vassdropane som perler
på glinsande musklar.
Let sola tørka meg,
Knurra litt til hunden
så steikte eg ei pylsa
og kokte kaffi,
og sette meg inn att i bilen
for å køyra til budsjettkonferansen
i Ørsta.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Svele
Ein reisande vestlending
og farande fant
Eg elskar å køyra
Stoppa for kaffi
og bruka ein slant
Eg seier nei takk til pylser
og til hamburgargrill
Eg ventar til ferja
Og får det eg vil
Ei svele, ei svele
og dagen vert fin
Eg susar av stad
I Camryen min
Kom hit til Møre
til Romsdalen vår
Køyr ned på kaia
Og sjå kva du får
Ei svele med smørkrem
Ei svele med ost
Eg knip ho i handa
I svelegrep
Ho sit som eit skot
Eit velprøva knep
Faste og fine
Du treng ikkje svelte
Svela ho legg seg
rundt magebeltet
Å svele, du svele
er skikkeleg mat
god nok til kvardags
på papirtallerkfat
Gje meg ei ferje
Ja, to eller tre
Kvar einaste kai
å gleda seg te
Bru og tunnel
For noko tull
Svele og ferje
Vårt vestlandske gull
RAST
(Ein dag eg kjende meg som Lars Monsen)
Eg tok inn i skogen
og kjende skogens ro.
På ein liten stubbe
tok eg meg ein liten kvil.
Eg kledde meg naken,
spende musklane,
som ein bjødn,
heiv meg ut i det svarte tjødn.
Iskaldt vatn
Skjerpa sansane.
Eg braut vassflata
som eit prosjektil,
dukka opp,
breiskuldra, sterk.
Vassdropane som perler
på glinsande musklar.
Let sola tørka meg,
Knurra litt til hunden
så steikte eg ei pylsa
og kokte kaffi,
og sette meg inn att i bilen
for å køyra til budsjettkonferansen
i Ørsta.
Fleire artiklar
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
150-årsjubilant: den austerrikske komponisten Arnold Schönberg (1874–1951).
Fredshymne
Kammerchor Stuttgart tolkar Schönbergs «illusjon for blandakor» truverdig.
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.