JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Kultur

Berre sjå – no

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen

Foto: Jil Yngland / NTB

Foto: Jil Yngland / NTB

2738
20201120

Hendene møter gjenskinnet

av rosa ansikt

frå spegelvindu, og gatene

leier meg frå morgonen. Plaskar

inntil regnet

i den kvite lufta. Håret

er raudt

og stjernene er vatn

i ein engels auge

2738
20201120

Hendene møter gjenskinnet

av rosa ansikt

frå spegelvindu, og gatene

leier meg frå morgonen. Plaskar

inntil regnet

i den kvite lufta. Håret

er raudt

og stjernene er vatn

i ein engels auge

Maskene kan vere så lyseblå eller blomstrete dei vil, det vi ser er augene. Det er dei som er ansiktet no, berre sjå.

Vi på felles folketransport ser mindre på småskjermen no. Ikkje berre fordi brillene doggar. Det kan bli for mykje med nyheiter støtt, og alt som veltar inn gjennom ei knøttlita rute. Inga maske held all verden ute, enten det er smittetal eller stemmetal. For mykje sjøl med dei små klikkesmila til småskjermbruk, degraderte til ei gul kule med ein strek med bøyg i begge endar og påpøsa hjarte og anna stæsh som ei anna pølse med alt. Stand in-smil, når vi vil ha originalen.

Men ikkje mykje heildekkande solbriller å sjå no, med hausten og maska som kom på oss. Det vi blir mint om, er kva som skjer i augene no, når ikkje munnen har hevd på merksemda, ikkje lenger er magneten for blikket: Det er også i augene vi ser kor trøytt eit menneske er, eller stressa – eller likeglad, sjølsagt. I alt dette har vi til samanlikning gåande eit maskelaust døme på når smilet manglar både oppe og nede, Vestens mest dominerande og mest kameraettersøkte tryne, ein trumpete og utgått geip som ikkje vil.

På bussen no, når alle levande munnar er dekte til, er det augene som rår, utan konkurranse. Opp der er det berre dei gode smila, dei som løfter seg over maskekanten, som når. Ingen ting er vel som eit godt, godt augesmil, eller?

Engel med vatn i augene heitte første diktsamlinga til Jon Fosse. Og Auge i vind ei seinare. Augun vassflyg, sa mor mi, når vinden var kvass. Fosse i fortetta utgåve, det. Ho nemnde ikkje venger. Men englar finst, du kjenner dei att på blikket. Idet eg skriv det, ser eg plutseleg – for meg – det reine og usminka ansiktet til ei nonne. Og ved sida av ho, det omhyggeleg sminka ansiktet til ei ung kvinne med hijab. Eller tørkle, som mor mi ville sagt. Same innramminga, same ovalen med to tydelege, nydelege auge i. Og frå kvart eit menneskeauge flyg det vatn rett som det er. Fell det tårer. Fell det sjel i dropeform, av godheit, nysgjerrigheit, moro. (Skjel frå auge, derimot ...) Ingen taper på å felle litt sjel, bli sett litt i sjela. Og ved maskefall, når desse tider er fortider, og maskene har vist oss augene på folk meir enn lenge nok, då skal vi sjå på sjelsettande tider. For frå no av er det i augene det skjer, kik inn i nokon, så får du sjå. Og la sjøl ditt smil lyse over oss, så får vi sjå. Maskering kan bli å kaste maska. Skal du sjå.

Tove Bakke

Tove Bakke er gjendiktar og omsetjar.

Sjå diktet til Jon Fosse på baksida.

Jon Fosse

Frå Engel med vatn i augene, Samlaget 1986

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Maskene kan vere så lyseblå eller blomstrete dei vil, det vi ser er augene. Det er dei som er ansiktet no, berre sjå.

Vi på felles folketransport ser mindre på småskjermen no. Ikkje berre fordi brillene doggar. Det kan bli for mykje med nyheiter støtt, og alt som veltar inn gjennom ei knøttlita rute. Inga maske held all verden ute, enten det er smittetal eller stemmetal. For mykje sjøl med dei små klikkesmila til småskjermbruk, degraderte til ei gul kule med ein strek med bøyg i begge endar og påpøsa hjarte og anna stæsh som ei anna pølse med alt. Stand in-smil, når vi vil ha originalen.

Men ikkje mykje heildekkande solbriller å sjå no, med hausten og maska som kom på oss. Det vi blir mint om, er kva som skjer i augene no, når ikkje munnen har hevd på merksemda, ikkje lenger er magneten for blikket: Det er også i augene vi ser kor trøytt eit menneske er, eller stressa – eller likeglad, sjølsagt. I alt dette har vi til samanlikning gåande eit maskelaust døme på når smilet manglar både oppe og nede, Vestens mest dominerande og mest kameraettersøkte tryne, ein trumpete og utgått geip som ikkje vil.

På bussen no, når alle levande munnar er dekte til, er det augene som rår, utan konkurranse. Opp der er det berre dei gode smila, dei som løfter seg over maskekanten, som når. Ingen ting er vel som eit godt, godt augesmil, eller?

Engel med vatn i augene heitte første diktsamlinga til Jon Fosse. Og Auge i vind ei seinare. Augun vassflyg, sa mor mi, når vinden var kvass. Fosse i fortetta utgåve, det. Ho nemnde ikkje venger. Men englar finst, du kjenner dei att på blikket. Idet eg skriv det, ser eg plutseleg – for meg – det reine og usminka ansiktet til ei nonne. Og ved sida av ho, det omhyggeleg sminka ansiktet til ei ung kvinne med hijab. Eller tørkle, som mor mi ville sagt. Same innramminga, same ovalen med to tydelege, nydelege auge i. Og frå kvart eit menneskeauge flyg det vatn rett som det er. Fell det tårer. Fell det sjel i dropeform, av godheit, nysgjerrigheit, moro. (Skjel frå auge, derimot ...) Ingen taper på å felle litt sjel, bli sett litt i sjela. Og ved maskefall, når desse tider er fortider, og maskene har vist oss augene på folk meir enn lenge nok, då skal vi sjå på sjelsettande tider. For frå no av er det i augene det skjer, kik inn i nokon, så får du sjå. Og la sjøl ditt smil lyse over oss, så får vi sjå. Maskering kan bli å kaste maska. Skal du sjå.

Tove Bakke

Tove Bakke er gjendiktar og omsetjar.

Sjå diktet til Jon Fosse på baksida.

Jon Fosse

Frå Engel med vatn i augene, Samlaget 1986

Emneknaggar

Fleire artiklar

Tyske langdistansetog har vorte 20 prosent mindre punktlege på ti år. No får dei ikkje lenger køyre inn i Sveits om dei er forseinka. Sveitsarane fryktar at tyske tog vil skape forseinkingar på eige jarnbanenett.

Tyske langdistansetog har vorte 20 prosent mindre punktlege på ti år. No får dei ikkje lenger køyre inn i Sveits om dei er forseinka. Sveitsarane fryktar at tyske tog vil skape forseinkingar på eige jarnbanenett.

Foto via Wikimedia Commons

Samfunn

Den rustne kjempa

Tyskland treng strategiske investeringar, men både politikarar og veljarar har angst for risiko. No blir det nyval i Europas største økonomi.

Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Tyske langdistansetog har vorte 20 prosent mindre punktlege på ti år. No får dei ikkje lenger køyre inn i Sveits om dei er forseinka. Sveitsarane fryktar at tyske tog vil skape forseinkingar på eige jarnbanenett.

Tyske langdistansetog har vorte 20 prosent mindre punktlege på ti år. No får dei ikkje lenger køyre inn i Sveits om dei er forseinka. Sveitsarane fryktar at tyske tog vil skape forseinkingar på eige jarnbanenett.

Foto via Wikimedia Commons

Samfunn

Den rustne kjempa

Tyskland treng strategiske investeringar, men både politikarar og veljarar har angst for risiko. No blir det nyval i Europas største økonomi.

Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.

Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.

Foto: Sebastian Dalseide

TeaterMeldingar
Jan H. Landro

Beckett-klassikar av godt merke

Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.

Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.

Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.

Foto: Merete Haseth

BokMeldingar
Hilde Vesaas

Våren over mannalivet

Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.

Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».

Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».

Foto: Another World Entertainment

FilmMeldingar
Håkon Tveit

Djevelen i detaljane

By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.

Ein brannmann arbeider i eit bustadområde i Odesa, som vart råka av ein sverm av russiske rakettar 17. november i år.

Ein brannmann arbeider i eit bustadområde i Odesa, som vart råka av ein sverm av russiske rakettar 17. november i år.

Foto: Bergingstenesta i Ukraina

KrigSamfunn

Putin og fullmånen

Trump har lova å få slutt på Russlands krigføring 21. januar. Spørsmålet er kor Musk og Orbán står då, og kor sint Putin er.

Andrej Kurkov
Ein brannmann arbeider i eit bustadområde i Odesa, som vart råka av ein sverm av russiske rakettar 17. november i år.

Ein brannmann arbeider i eit bustadområde i Odesa, som vart råka av ein sverm av russiske rakettar 17. november i år.

Foto: Bergingstenesta i Ukraina

KrigSamfunn

Putin og fullmånen

Trump har lova å få slutt på Russlands krigføring 21. januar. Spørsmålet er kor Musk og Orbán står då, og kor sint Putin er.

Andrej Kurkov

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis