Litteratur

May Linn Clement

maylinnclement@hotmail.com

For 15 år sidan laga Therese G. Eide (41) stripa Victoria, som vart trykt i mellom anna Tommy og Tigern. Men så fekk ho seg ein skikkeleg jobb, som omsetjar, og la stripeteikninga på hylla. Eller, i dagboka heldt ho fram å teikna opplevingar frå eigen kvardag.

– Eg var godt oppi 30-åra då eg vart mor, og eg syntest det var mykje komisk rundt det nye tilværet.

Fyrst fekk ho eitt barn, 20 månader seinare kom tvillingar. Då kom òg ideen om å oppretta ein blogg med striper og ruter. Denne fekk namnet Intet nytt fra hjemmefronten.

– For eitt år sidan kom eg i siste liten med på ei stripeutstilling for kvinner. Etter det har eg halde fram for fullt.

Den skikkelege jobben er lagd på hylla. No er det teikneserien som tek det meste av arbeidsdagen til Therese. Han vert trykt i fleire teikneseriehefte og fekk i vår fast plass i Bergens Tidende. Og til veka kjem altså boka.

– Det er rart å få ein ny karriere som 41-åring. Dette er fyrste gong eg gjev ut bok åleine. Det er spennande og skummelt.

Ikkje nett Knausgård

– Er du utleverande?

– Det er ein pågåande debatt eg har med meg sjølv, sidan eg brukar familien min i stripene. Men det er ikkje nett Knausgård, dette. Dess eldre borna vert, dess mindre personlege trekk gjev eg dei. Det eg deler, er ei god blanding av tull og ting som har skjedd.

Streken til Therese er enkel, og figurane har verken namn eller nase.

– Dess enklare ein teiknar, dess enklare er det for folk å sjå seg sjølv i teikningane, seier Therese og signerer sitatet med teikneserieskaparen Scott McCloud.

– Eg har alltid teikna, men det var fyrst då eg vart forelder, at eg meistra å setja teikninga i ein humoristisk kontekst som kunne ha relevans for andre enn meg sjølv. Den beste attendemeldinga eg får, er når folk seier dei kjenner seg att i stripene mine.

Morsrolleforventning

Tidlegare i år gav Therese saman med Heidi Bøhagen og Kristin Storrusten ut boka Feltnotater fra småbarnslivet. Boka er om barneoppseding og hausta gode meldingar. «Hvis det er én ting jeg skulle fått i hånden da jeg nettopp hadde født, var det denne boken», skreiv Hilde Østby i Aftenposten.

– Er det store forventningar til livet med småbarn?

– Eg kjenner folk med enorme forventningar, men har òg venner som ikkje ynskjer born i det heile, som tenkjer det er heilt forferdeleg. Eg trur det er vanskeleg å finna seg sjølv, den forelderen ein er, i jungelen av helsepersonell, familie og folk på internett som kjem med råd. Når det er sagt, er det nok òg vanskeleg å kommunisera med nye mødrer. Dei er ofte usikre. Eg var i alle fall det. Eg tok på meg ei rolle som innebar at eg skulle ha ibuande kunnskap som eg ikkje hadde.

Eit godt utgangspunkt

At mora har hovudrolla i Intet nytt fra hjemmefronten, er noko Therese får positiv respons på.

– Det er fleire familieteikneseriar frå pappaperspektivet, men ikkje like vanleg at mora er den «uansvarlege».

Familiesituasjonen er elles ein gjengangar som utgangspunkt for teikneseriar.

– Det er forståeleg; det skjer heile tida noko nytt å ta tak i, anten det er vasskoppar eller FAU-møte.

– Er du med i FAU?

– Alle tvillingforeldre er med i FAU. Me grip fatt i alle høve som finst til å koma oss ut.