På rett veg
Festspillene i Bergens satsing på den klassiske musikken er i ferd med å ta seg opp. Kva lyt ein få med seg av dei 40 klassiske konsertane i år?
Sommarnattkonsertane på Troldhaugen plar vera dei mest stemningsfulle under Festspillene i Bergen. I årets program er dette intime konsertformatet styrka.
Foto: Sjur Haga Bringeland
Bakgrunn
Festspillene i Bergen
Etablert i 1953, går i år av stabelen frå 24. mai til 7. juni.
Har den siste tida hausta massiv kritikk for ikkje å satsa nok på klassisk musikk.
40 av årets kring 300 arrangement er klassiske konsertar.
Får kring 35 millionar kroner i offentleg stønad.
Selde i fjor kring 37.000 billettar.
Bakgrunn
Festspillene i Bergen
Etablert i 1953, går i år av stabelen frå 24. mai til 7. juni.
Har den siste tida hausta massiv kritikk for ikkje å satsa nok på klassisk musikk.
40 av årets kring 300 arrangement er klassiske konsertar.
Får kring 35 millionar kroner i offentleg stønad.
Selde i fjor kring 37.000 billettar.
Etter at Ander Beyer i 2012 overtok som festspeldirektør, er Festspillene i Bergen blitt større i omfang, medan fokuset på det som tradisjonelt har vore festspelas kjerne, den klassiske musikken, operaen, balletten og teatret, har blitt stadig svakare. Misnøya har ulma i konsertfoajeane i årevis, men blei ikkje tydeleg artikulert i Bergen før i august i fjor, då ti tungvektarar i kulturlivet i Bergen – mellom dei tre tidlegare festspeldirektørar – i det opne brevet «Festspill på avveier» i Bergens Tidende konfronterte Beyers festspelstrategi, som dei hevda var i ferd med å gjera Festspillene til ein uinteressant og irrelevant festival. Òg den mest kjende klassiske musikaren vår, Leif Ove Andsnes, tykte at Festspillene var blitt mindre kunstnarleg interessante. I haust lova difor Beyer å satsa tungt på den klassiske musikken under årets festspel.
Korleis merkar me denne satsinga?
Det unike ved Bergen
Heller ikkje i år er eit utanlandsk symfoniorkester i toppklasse invitert til Bergen. Noko scenisk operagjestespel er der heller ikkje. Den desidert største stjerna på programmet skulle vera den unge, kinesiske pianisten Lang Lang, som melde avbod på grunn av betennelse i armen.
Likevel: Med 40 klassisk musikk-arrangement er Festspillene 2017 på rett veg. Til dømes var konsertane på Troldhaugen – Griegs villa frå 1885 i Fana utanfor Bergen – lenge mest borte frå programmet; i fjor var det berre tre konsertar der, i år er det derimot 11. Denne kursendringa trengst: Grieg bør vera like viktig for Festspillene i Bergen som Mozart er det for Salzburger Festspiele; å marknadsføra seg med Grieg i Griegs heimby gjev festspela høve til å vera unike i det internasjonale festspellandskapet.
På Griegs flygel
Kva er så dei fem mest interessante klassiske konsertane ein lyt få med seg i år?
Det Norske Kammerorkester fyller førti år, noko som blir feira med festkonsert i Logen laurdag 27. mai. Programmet er fint, om enn ikkje særleg oppsiktsvekkjande: Me får mellom anna Griegs «Holbergsuite» og Haydns populære Cellokonsert i C-dur. Men det blir spanande å høyra om den unge austerriksk-persiske cellisten Kian Soltani får til ein ny vri på Haydn, og kva det inneber at framføringa av «Holbergsuiten» er «scenisk tilrettelagd».
Seinare denne kvelden spelar ein av våre mest interessante unge pianistar, Ingfrid Breie Nyhus, eigne folkemusikkarrangement på Griegs eige flygel. Sommarnettene i komponiststova på Troldhaugen plar vera dei mest stemningsfulle konsertane under festspela, og at Nyhus her skal gjera det same som Grieg gjorde for over hundre år sidan – å omforma den tradisjonelle slåttemusikken til ny kunstmusikk – lovar bra.
Klaustrofobisk opera
Den engelske komponisten Benjamin Britten makta betre enn nokon annan å føra operasjangeren inn i det 20. hundreåret. Med operaen Peter Grimes frå 1945, ein psykologisk thriller som går føre seg i ein klaustrofobisk fiskarlandsby ved Englands austkyst, skapte han ein moderne operaklassikar som fungerer like godt musikalsk som dramatisk. Dette er musikk som ligg Bergen Filharmoniske Orkesters engelske sjefdirigent Edward Gardners hjarte nær, noko som kan gjera framføringa i Grieghallen tysdag 30. mai til den sterkaste opplevinga under årets festspel.
Kyrkjemusikk og kjærleik
På Den Nasjonale Scene blir det frå onsdag 31. mai til laurdag 3. juni heile fire framføringar av Händels Messias. Händel er kjend for å ha etterlate seg mange versjonar av verka sine, for han justerte partituret frå framføring til framføring, alt etter korleis publikumsresponsen var og kva for musikarar som var tilgjengelege. Det norske barokkensemblet Barokksolistene, som blir leia av den mest kjente barokkfiolinisten vår, Bjarte Eike, spelar her originalversjonen som hadde premiere i Dublin i 1742. Kor vidt videokunstnaren Netia Jones’ iscenesetjing klarer å få fram nye sider ved dette som er verdas mest framførte kyrkjelege oratorium, blir interessant å sjå.
Verdsleg moro blir det i Grieghallen dagen etter, sundag 4. juni, når dei to ypparlege norske songsolistane Mari Eriksmoen og Johannes Weisser i konsertprosjektet Mozart. Life, Love & Lust tolkar Mozarts kjærleiksariar frå operaen Figaros Bryllaup og syngespelet Tryllefløyta. Orkesteret er òg framifrå: B’Rock Orchestra blir dirigert av belgiske René Jacobs, den viktigaste Mozart-dirigenten for tida.
Sjur Haga Bringeland er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Etter at Ander Beyer i 2012 overtok som festspeldirektør, er Festspillene i Bergen blitt større i omfang, medan fokuset på det som tradisjonelt har vore festspelas kjerne, den klassiske musikken, operaen, balletten og teatret, har blitt stadig svakare. Misnøya har ulma i konsertfoajeane i årevis, men blei ikkje tydeleg artikulert i Bergen før i august i fjor, då ti tungvektarar i kulturlivet i Bergen – mellom dei tre tidlegare festspeldirektørar – i det opne brevet «Festspill på avveier» i Bergens Tidende konfronterte Beyers festspelstrategi, som dei hevda var i ferd med å gjera Festspillene til ein uinteressant og irrelevant festival. Òg den mest kjende klassiske musikaren vår, Leif Ove Andsnes, tykte at Festspillene var blitt mindre kunstnarleg interessante. I haust lova difor Beyer å satsa tungt på den klassiske musikken under årets festspel.
Korleis merkar me denne satsinga?
Det unike ved Bergen
Heller ikkje i år er eit utanlandsk symfoniorkester i toppklasse invitert til Bergen. Noko scenisk operagjestespel er der heller ikkje. Den desidert største stjerna på programmet skulle vera den unge, kinesiske pianisten Lang Lang, som melde avbod på grunn av betennelse i armen.
Likevel: Med 40 klassisk musikk-arrangement er Festspillene 2017 på rett veg. Til dømes var konsertane på Troldhaugen – Griegs villa frå 1885 i Fana utanfor Bergen – lenge mest borte frå programmet; i fjor var det berre tre konsertar der, i år er det derimot 11. Denne kursendringa trengst: Grieg bør vera like viktig for Festspillene i Bergen som Mozart er det for Salzburger Festspiele; å marknadsføra seg med Grieg i Griegs heimby gjev festspela høve til å vera unike i det internasjonale festspellandskapet.
På Griegs flygel
Kva er så dei fem mest interessante klassiske konsertane ein lyt få med seg i år?
Det Norske Kammerorkester fyller førti år, noko som blir feira med festkonsert i Logen laurdag 27. mai. Programmet er fint, om enn ikkje særleg oppsiktsvekkjande: Me får mellom anna Griegs «Holbergsuite» og Haydns populære Cellokonsert i C-dur. Men det blir spanande å høyra om den unge austerriksk-persiske cellisten Kian Soltani får til ein ny vri på Haydn, og kva det inneber at framføringa av «Holbergsuiten» er «scenisk tilrettelagd».
Seinare denne kvelden spelar ein av våre mest interessante unge pianistar, Ingfrid Breie Nyhus, eigne folkemusikkarrangement på Griegs eige flygel. Sommarnettene i komponiststova på Troldhaugen plar vera dei mest stemningsfulle konsertane under festspela, og at Nyhus her skal gjera det same som Grieg gjorde for over hundre år sidan – å omforma den tradisjonelle slåttemusikken til ny kunstmusikk – lovar bra.
Klaustrofobisk opera
Den engelske komponisten Benjamin Britten makta betre enn nokon annan å føra operasjangeren inn i det 20. hundreåret. Med operaen Peter Grimes frå 1945, ein psykologisk thriller som går føre seg i ein klaustrofobisk fiskarlandsby ved Englands austkyst, skapte han ein moderne operaklassikar som fungerer like godt musikalsk som dramatisk. Dette er musikk som ligg Bergen Filharmoniske Orkesters engelske sjefdirigent Edward Gardners hjarte nær, noko som kan gjera framføringa i Grieghallen tysdag 30. mai til den sterkaste opplevinga under årets festspel.
Kyrkjemusikk og kjærleik
På Den Nasjonale Scene blir det frå onsdag 31. mai til laurdag 3. juni heile fire framføringar av Händels Messias. Händel er kjend for å ha etterlate seg mange versjonar av verka sine, for han justerte partituret frå framføring til framføring, alt etter korleis publikumsresponsen var og kva for musikarar som var tilgjengelege. Det norske barokkensemblet Barokksolistene, som blir leia av den mest kjente barokkfiolinisten vår, Bjarte Eike, spelar her originalversjonen som hadde premiere i Dublin i 1742. Kor vidt videokunstnaren Netia Jones’ iscenesetjing klarer å få fram nye sider ved dette som er verdas mest framførte kyrkjelege oratorium, blir interessant å sjå.
Verdsleg moro blir det i Grieghallen dagen etter, sundag 4. juni, når dei to ypparlege norske songsolistane Mari Eriksmoen og Johannes Weisser i konsertprosjektet Mozart. Life, Love & Lust tolkar Mozarts kjærleiksariar frå operaen Figaros Bryllaup og syngespelet Tryllefløyta. Orkesteret er òg framifrå: B’Rock Orchestra blir dirigert av belgiske René Jacobs, den viktigaste Mozart-dirigenten for tida.
Sjur Haga Bringeland er musikar og fast musikkmeldar i Dag og Tid.
«Å høyra Grieg i Griegs heimby Bergen gjev
Festspillene høve til å vera unike i det
internasjonale festspellandskapet.»
Fleire artiklar
Keith Jarrett har med seg bassisten Gary Peacock og trommeslagaren Paul Motian.
Foto: Anne Colavito / Arne Reimer / Jimmy Katz / ECM
Peiskos på første klasse
Keith Jarrett byr på fleire perler frå Deer Head Inn.
Små-ulovleg: Godtet er smått, men er denne reklamen retta mot små eller store menneske? Det kan få alt å seie dersom ei ny forskrift vert vedteken.
Foto: Cornelius Poppe / NTB
«Om høyringsinnspela frå Helsedirektoratet vert inkluderte, risikerer ein å kriminalisere heilt vanleg mat.»
To unge mormonmisjonærar, søster Paxton (Sophie Thatcher) og søster Barnes (Chloe East), blir tvinga til å setje trua si på prøve i møtet med herr Reed (Hugh Grant).
Foto: Ymer Media
«Mange av skrekkfilmane no til dags liknar meir på filmar frå syttitalet»
I tillegg til å vere forfattar er Kristina Leganger Iversen også litteraturvitar, samfunnsdebattant og omsetjar.
Foto: Sara Olivia Sanderud
Nedslåande sanning
Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.
Teikning: May Linn Clement