Drama

Regi: Ira Sachs

Little men

Med: Greg Kinnear, Paula García, Theo Taplitz, Michael Barbieri

Etter at bestefaren er død, tek Jake (Taplitz) og foreldra over huset hans i Brooklyn. I underetasjen har Leonor (García) drive butikk i årevis. Son hennar, Tony (Barbieri), vert fort besteven med beskjedne Jake, og alt verkar som ein lukkeleg overgang. Så vil tanta til Jake ha eit ord med i laget. Ho krev at dei leiger ut butikklokalet til marknadspris. Leonor har betalt svært låg leige fordi bestefaren ville det slik så lenge han eigde huset. Brått vert alle gjort til kapitalistar, og venskapen til tenåringsgutane vert sett på prøve.

Homo sapiens

Ira Sachs pleier vanlegvis ta for seg homofili i filmane sine. Kjennemerket har vore ei nærast sosialrealistisk tilnærming der legning berre er ein fellesnemnar, ikkje eit tema i seg sjølv. Førre filmen hans, Love is strange (2014), tok for seg eit gamalt homofilt ektepar, nydeleg avslappa og lite anstrengt spelt av John Lithgow og Alfred Molina. Når Little Men då kjem på kino, med tittelskrifta i regnbogefargar, rekna eg nesten med at han ville fortsetja i same leia. No bør eg jo kanskje ikkje bli direkte skuffa over at homofili knapt vert nemnd, men kjensla av at det manglar ein dimensjon, er uansett til stades. Handlinga kjennest litt tynn, nærast lettvint. Så ligg også handlinga tungt på dei to gutane, noko dei ber OK nok. Men eg lèt meg ikkje heilt riva med; eg blir liksom ikkje heilt kjent med dei.

Realty bites

Regissør Sachs er glad i New York, og eg er svak for den varme framstillinga av sommarbyen med mursteinshus, parkar og travle fortau. Livet som kvit middelklassefamilie verkar sjeldan veldig dramatisk, ytre sett, og sjølv om skodespelarfaren (Kinnear) slit med å få godt betalte spelejobbar, så har dei eit nedbetalt hus i Brooklyn, så det er grenser for kor synd det er i dei.

Sachs er heldigvis alltid flink til å visa mangfaldet som storbyen representerer, her ved Leonor, mor til Tony, som er chilensk syerske. Det er berre synd at eg føler at eg ikkje kjem særleg tett innpå henne heller. Sjølv om Little Men ikkje er ein beint ut dårleg film, sit eg att med kjensla av likesæle og ein litt emmen ettersmak av kjip kapitalistrealisme.

Brit Aksnes

Brit Aksnes er frilans kulturarbeidar og fast filmmeldar i Dag og Tid.