Natt til lørdag kom tyskerne
og hentet min mann klokken tre.
Han er læge,
bare læge,
Går helt opp i sin gjerning.
Det er nesten ikke en natt
han ikke blir vekket
og må ut i sykebesøk.
Han sparer aldri seg selv.
Krigsårene har tatt på ham.
Spenningen. Arbeidet.
Lidelsen ved på bo
i hærtatt land.
Ofte kan han se slitt ut.
Følsom som han er
deler han manges sorger.
Klokken seks kom de tilbake,
tyskerne,
og hentet vår sønn.
Student fra i sommer.
Nitten år.
Den eneste vi har igjen.
Den eldste var begynt
å studere så vidt.
Han kom seg vekk i tide.
Pasienter ringte og sa:
«Hvor blir det av doktoren?
Vi venter så på doktoren!
Han lovet sikkert å komme –»
Mandag kom de igjen,
tyskerne.
Foretok husundersøkelse.
Men det var ingenting å finne.
Tirsdag ringte telefonen.
En stemme sa:
«Deres mann er skutt.
Har De interesse av asken?»
INGEBORG FLOOD
Natt til lørdag kom tyskerne
og hentet min mann klokken tre.
Han er læge,
bare læge,
Går helt opp i sin gjerning.
Det er nesten ikke en natt
han ikke blir vekket
og må ut i sykebesøk.
Han sparer aldri seg selv.
Krigsårene har tatt på ham.
Spenningen. Arbeidet.
Lidelsen ved på bo
i hærtatt land.
Ofte kan han se slitt ut.
Følsom som han er
deler han manges sorger.
Klokken seks kom de tilbake,
tyskerne,
og hentet vår sønn.
Student fra i sommer.
Nitten år.
Den eneste vi har igjen.
Den eldste var begynt
å studere så vidt.
Han kom seg vekk i tide.
Pasienter ringte og sa:
«Hvor blir det av doktoren?
Vi venter så på doktoren!
Han lovet sikkert å komme –»
Mandag kom de igjen,
tyskerne.
Foretok husundersøkelse.
Men det var ingenting å finne.
Tirsdag ringte telefonen.
En stemme sa:
«Deres mann er skutt.
Har De interesse av asken?»
INGEBORG FLOOD
I dag ei enkel problemstilling: Kva skal til for at eit dikt blir eit dikt?
Dagens tekst er frå ei diktsamling rett etter krigen, forfatta av Ingeborg Flood (1901–1963) frå Bærum, som for det meste skreiv i tradisjonelle former, med fast rytme og enderim. Ho gav ut seks diktsamlingar, debut 1929, ein av titlane er Hverdagens under (1932)
– var elles kjend som kulturhistorisk skribent og slektsforskar. Godt å være to, frå 1945, var den sjette og siste diktboka. Her er fleire dikt frå andre verdskrigen. Høgst aktuelt er «Flyktninger», frå hausten 1939, om «oss som ikke tør hjelpe»: «Vi har ingen plikt til å sørge for andre./ Godhet er bra – men vi får bruke vett.»
Teksta gjev seg ut for å vera «a true story», med datering innført. Denne hendinga frå krigsdagane i Noreg ligg 72 år attende i tid. Interesserer ho framleis? Med alt det grufulle vi les om dagleg?
«En hustrus beretning» er halde i eit nøkternt språk, men altså linedelt, som eit dikt. Kva hadde hendt om teksta var sett opp som prosa? Ville historia vore mindre «slåande?»
Diktet er med i Heggelund/Volds antologi Moderne norsk lyrikk. Frie vers 1890–1980. Ein kritikar skreiv at forfattarinna ikkje hadde noko i ei slik bok å gjera.
Er alle samde? På spørsmåla dagens epistel stiller, har eg ingen bestemte svar. Men skilnaden på poesi og prosa er vel verd å diskutera.
JAN ERIK VOLD
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
I dag ei enkel problemstilling: Kva skal til for at eit dikt blir eit dikt?
Dagens tekst er frå ei diktsamling rett etter krigen, forfatta av Ingeborg Flood (1901–1963) frå Bærum, som for det meste skreiv i tradisjonelle former, med fast rytme og enderim. Ho gav ut seks diktsamlingar, debut 1929, ein av titlane er Hverdagens under (1932)
– var elles kjend som kulturhistorisk skribent og slektsforskar. Godt å være to, frå 1945, var den sjette og siste diktboka. Her er fleire dikt frå andre verdskrigen. Høgst aktuelt er «Flyktninger», frå hausten 1939, om «oss som ikke tør hjelpe»: «Vi har ingen plikt til å sørge for andre./ Godhet er bra – men vi får bruke vett.»
Teksta gjev seg ut for å vera «a true story», med datering innført. Denne hendinga frå krigsdagane i Noreg ligg 72 år attende i tid. Interesserer ho framleis? Med alt det grufulle vi les om dagleg?
«En hustrus beretning» er halde i eit nøkternt språk, men altså linedelt, som eit dikt. Kva hadde hendt om teksta var sett opp som prosa? Ville historia vore mindre «slåande?»
Diktet er med i Heggelund/Volds antologi Moderne norsk lyrikk. Frie vers 1890–1980. Ein kritikar skreiv at forfattarinna ikkje hadde noko i ei slik bok å gjera.
Er alle samde? På spørsmåla dagens epistel stiller, har eg ingen bestemte svar. Men skilnaden på poesi og prosa er vel verd å diskutera.
JAN ERIK VOLD
Fleire artiklar
Stølspurka og dei to grisungane. Enno er alt berre velstand.
Alle foto: Svein Gjerdåker
Soga om stølspurka
Verdas mildaste purke var med på stølen. Det gjekk ikkje som planlagt.
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Papiravisa