Pæra i gangen som har blinka i lang tid, slokna for godt i går, og eg gløymde å bere inn ved før eg la meg. No har eg fyrt og fått varmen i huset, og du er framme. Eg har ikkje fått melding om noko anna, men eg skal la deg vere i fred og ikkje mase.

Skjerfet ditt dukka opp då eg skulle kle meg for å gå ut og hente ved. Det hang under jakka mi, på same knaggen. Men berre kjøp deg eit nytt skjerf om du blir kald.

Posten blei nett levert, eg stod og lura i vindauget og venta til postbilen hadde køyrt vidare, før eg henta han. Det kom ein pakke til deg, kva er det no du har bestilt? Det var berre så vidt han fekk plass i postkassen. Avisa og eit par brev var trykte flate. Eg har lagt han på krakken i gangen.

Resten av denne måndagen og heilt til onsdag, når du kjem heim, kan eg gjere som eg vil, men det er ikkje noko spesielt eg vil eller har i tankane.

Du foreslo at eg kunne invitere nokon hit ein kveld. Sjå fotball eller kva som helst. Det er for kort varsel, har eg tenkt, så det blir nok berre meg som sullar og steller litt rundt dørene. Det er ikkje det verste.

De er vel rundt i byen allereie, inn og ut av butikkar, eller i gang med å studere menyen på ein kafé. Det er deg vel unnt med desse fridagane. Du må hugse å helse frå meg til dei andre.

Når du kjem heim, skal me gjere noko saman, det er heilt sikkert. Eg har teke ut lakena av vaskemaskinen, som du spurde om eg kunne gjere, så dei er tørre og klare til å strekkjast. Det er best å gjere det i stova, der er det god plass. Me kan halde i kvar vår ende og bruke heile kroppstyngda vår, men du får ta ansvar for å brette dei skikkeleg saman, hjørne mot hjørne slik at det blir fint, det ligg ikkje for meg.

Etterpå kan me leggje nytt på senga og sove mykje betre enn på lenge. Ikkje at eg søv dårleg eller går rundt og tenkjer på kor lenge det er sidan sist det blei lagt reint på senga. Det gjer eg ikkje. Men i natt blei eg halden vaken av lydar utanfor, og i tretida stod eg opp og drog gardinet til sides. Det var ingenting å sjå. Ingenting unormalt å høyre lenger heller. Eg kraup berre under dyna att og prøvde å seie til meg sjølv at det ikkje finst skrømt. Men kva anna kan det vere?

Rett etter at du reiste, var Bjarne innom og spurde etter deg. Eg sa du kom på onsdag ein gong, men at eg ikkje visste kva tid på dagen. Det er vel vondt å seie heilt nøyaktig. Han sa at det kunne vente, at det ikkje var noko viktig. Me prata litt, men han sette seg ikkje til, og det var eg i grunnen glad for.

Eg bruker same glaset og tallerkenen kvar gong eg et, så det blir ikkje mykje oppvask å snakke om desse dagane, skyl berre av litt etter kvar gong.

Kan hende er det lite å skrive heim om, men eg håpar at du sender ei melding av og til, og at du har det fint.

Det går greitt med meg òg.

Frank Tønnesen

Frank Tønnesen er låtskrivar og musikar. I denne spalta skriv han om hendingar og tankar som fell han inn.