Populære songar som har overlevd i årevis – ein visediktar vi ikkje skal gløyme, er Arne Svendsen (1884–1958), som har 200 titlar registrerte hos Tono og hundrevis av etterlatne tekstar forvara i Fredrikstad bib­liotek – han stod for eit stort tal revyar, ikkje minst i denne heimbyen. (Om talet på songar er 2500, som det vert hevda i fleire verk, er likevel ikkje stadfesta.)

Arne Svendsen vart husdiktar for Chat Noir frå 1920 og utover, han skreiv òg for Edderkoppen og andre scener. Mange viser vart sungne inn av Einar Rose: «Svigermor og Evensen og kjerringa og jeg»; av Lalla Carlsen: «E’ hel ei, e’ halv ei på to»; av Arve Opsahl: «Det holder det, sa Gundersen, det klarer seg med det». Han skreiv òg «Jeg fødtes utpå Nordsjøen», «Gøy på landet», «Bare ta og riv det ned». Trykt i bok finst 20 viser (1923) og Chat Noir-viser og andre (1938).

«Serru, serru» frå 1928 (med melodi av Kolbjørn Svendsen) er eit glansnummer for Einar Rose, i folkeleg austkantsjargong. Strofe 1 – i fengsel fikk man fangedrakt med striper i. Strofe 2 ­– folk leverte inn selvangivelse hvert år innen siste januar. Strofe 3 – «Jeder’n» tyder Jæren, der Opstad Tvangsarbeidshus låg, frå 1915 til 1970, og lausgjengarar vart sette inn, inntil lausgjengarlova vart oppheva. Poltur er politur = kvistlakk, som inneheld sprit. Skåp: «rusdrikk av politur hvor lakken er felt ut med salt» (Riksmålsordboken).

Arne Svendsens to søner var begge i revybransjen: Kolbjørn Svendsen (1903–1976), komponist og arrangør; Herberth (Bernstein, 1904–1958), viseforfattar og revydirektør. Arne Svendsen var med på å stifte Tono i 1928. Han var til dagleg gardbrukar i Askim.

Jan Erik Vold

Med flosshatt og stokk og briller

du drar deg i by’n og diller,

mens jeg rusler rundt i filler

med skalken på trekvart snei!

Du trur visst du er en pokker te kar,

pyjamas med svære striper du har,

men når jeg en tur på Botsfengslet tar,

pyjamas får også jeg!

Da er sgu jeg, serru srru,

lisså flott som deg, serru serru,

jeg har sgu breiere striper enn deg.

Da er sgu jeg, serru serru,

lisså brei som deg, serru serru,

d’ække non forskjell på deg og på meg.

Hver gang du skal oppgi skatten

da strever du hele natten,

det blir ikke rare klatten

du punger ut med til slutt.

Men når jeg en dag på byen har rent

da drekker jeg opp hver eneste cent,

og kjerringa står og venter meg spent

og spør meg å jeg har tjent!

Da juger jeg, serru serru,

lisså væl som deg, serru serru,

vi er nok kompisser du også jeg.

Da lurer jeg, serru serru,

lisså væl som deg, serru serru,

d’ække non forskjell på deg og på meg.

Du snobber deg ut på landet,

du seiler og går i vannet

og koser deg littegranne

med pjolter i Guds natur.

Men når jeg blir lei av skåp og poltur

da tar jeg meg ferie, hvile og kur,

da reiser jeg ut til Jeder’n en tur

der kompissa mine bur!

Der lever jeg, serru serru,

lisså flott som deg, serru serru,

jeg kan ta lengere ferie enn deg.

Bada blir jeg, serru serru,

lisså væl som deg, serru serru,

d’ække non forskjell på deg og på meg.

Du kjører i «Cadilakken»,

du girer så flott i bakken

og kneiser så stolt i nakken

og viser en flott profil.

Men du skulle se på sveis gett og stil

hvergang jeg blir henta ekspress med il

og suser igjennom by’n med et smil

i pol’tiets grønne bil!

Da kjører jeg, serru serru,

lisså flott som deg, serru serru,

sjaffør og uniformeret lakei.

Det har sgu jeg, serru serru,

lisså væl som deg, serru serru,

d’ække noen forskjell på deg og på meg.

Arne Svendsen (melodi Kolbjørn Svendsen)