«Septembernatt» er opningsdiktet i Sigurd Bodvars første diktsamling, Arbeidsløs, som kom i 1933 på Tiden Norsk Forlag, eit radikalt forlag den gong som gav ut Sandemoses En flyktning krysser sitt spor same året. Femti år seinare kom poetens Dikt i utvalg, henta frå sju samlingar fram til 1958, med eit knippe nye dikt i tillegg.

Denne utgjevinga inspirerte Sigurd Bodvar (1901–1996) til å ta til å dikte att. Samlinga 33 dikt (1986) opnar med ei hyllest til reiskapen: «Kjære skrivemaskin./ Min beste venn/ helt fra unge år./ Hjelperen i nøden./ Du gav mer enn monetene!/ Du. Min sjelelege.// Ikke stort du ikke fikk vite./ Og vel er jeg svaksynt nå./ Men nesten i blinde/ finner jeg tastene./ Husdyret mitt./ Klapperslangen.// Atter en gang/ tydde jeg da til deg.»

Bodvars tre sjølvbiografiske prosabøker er samla i Leve, det går an (1993). Den mest omtalte gav han ut under pseudonymet Bjørn Balder: Du skal skrive ditt liv (1953), der han fortel om ein oppvekst i fattige kår i Kristiania, einsemd og kjærleikshunger – nokre homoseksuelle erfaringar vekte harme i det tertefine Noreg.

Etter krigen møtte han lukka, i samværet og ekteskapet med Carla. Dei får ein son, og far trillar barnevogn – det skreiv ikkje menn om på den tida: «Bylten opp av kurven./ En rar og stille glede./ Skjønner det nesten ikke./ Jeg bærer dette spede.»

Sommaren 1921 går han huslaus frå mai til september. Det står like levande for han i 1953: «… en svær gran nær Midtstua… Hver morgen var jeg oppe før sola rant. Som jeg lengtet etter sola, etter varmen. Ennå husker jeg soloppganger fra den tida.»

Bodvar budde i Stavern, adresse Herman Wildenveys gate. Han som var det motsette av Wildenvey.

Jan Erik Vold