Spalta «Diktet» i Dag og Tid har halde det gåande sidan desember 2009, då Asbjørn Aarnes og underteikna tok til å veksla på å skriva om norske dikt – ut frå våre personlege lesemåtar. Det eg som bidragsytar på niande året iblant kan sakna, er nettopp ei meiningsbryting, mellom ulike diktoppfatningar.

Her kjem eit utspel om noko slikt, ettersom eg finn at Erik Bjerck Hagens bok Litteraturkritikk (2004) hevdar at «Det er ingen hverdag mer» slett ikkje høyrer med «blant Hofmos beste dikt». Spesielt meiner han at strofe 5 og 6 «er temmelig svake».

Diktet stod i Hofmos debutsamling i 1946, der sorga over den i Auschwitz myrda Ruth Maier kviler over det påfølgjande diktet: «Slik en regnvåt kveldstund/ kjenner du det er henne,/ en jødisk venninne de drepte,/ hun hvis lik de lot brenne/ sammen med tusen andres.»

Dette er det teksten «fornemmer» i strofe 5. I strofe 6 vert oska til dei brende påkalla. Det Hofmo ikkje kunne vita då, var at krematoriumsomnane i dødsleirane ikkje var installerte i desember 1942, slik at dei norske jødane måtte dynkast i bensin og brennast ute i friluft. Oska deira var det altså fullt mogleg å «trå» i.

Oska er ikkje berre «symbol» på misgjerningane til nazistane, ho er reell. Dette høyrer kanskje med i ei oppdatert forståing av diktet. Bjerck Hagen saknar diktets tidlause kvalitet. Men med Hofmos dikt er det slik at norske diktlesarar flest veit kvar diktet kjem frå. Dette kunne ikkje ha vore eit Inger Hagerup-dikt. Er det ein veikskap ved diktet at vi knyter det til Hofmo? At teksten altså ikkje er «allmenngyldig»?

Diktet har gjeve tittel til Valkyrien Allstars’ Gunvor Hofmo-plate Ingen hverdag (2007), der Tuva Syvertsen opnar med å syngje nettopp dette diktet.

JAN ERIK VOLD