Taksameteret går

Ikke tro at det står

Ikke vei dine valg

på drømmenes vekt

Ikke vent med å elske

til alt er perfekt

Ditt liv er i gang

Taksameteret går

Universet har ventet

millioner av år

Og nå er det skjedd:

Hjertet ditt slår

Du tror du kan vente

Du trenger litt tid

Men taksameteret går

Det er alt jeg kan si

Ditt liv er i gang

Det er tidsnok forbi

«Taksameteret går» av Håvard Rem er ein moderne klassikar i norsk poesi. Diktet er henta frå Utvalgte dikt (1996), og det har vorte tolka av Morten Harket på albumet Vogts Villa, også frå 1996.

Temaet i diktet er klassisk og evig: «grip dagen», som alt den romerske diktaren Horats formulerte i Ode 11 i bok 1, med «carpe diem quam minimum credula postero», «fang dagen, og rekn så lite som mogeleg på morgondagen».

Håvard Rem nemner ingen morgondag, men ævene som alt har passert: «Universet har ventet / millioner av år». Med andre ord: For universet er æva eit sekund, dei små krava dine, som å vente «til alt er perfekt» er meiningslause i den store samanhengen – «grip dagen» no som «hjertet ditt slår».

Bodskapen blir effektivt fortald gjennom imperativ og ein anapestisk rytmebruk (to trykklause stavingar saman med ein trykksterk), og ikkje minst gjennom ein slåande, original biletbruk henta frå hektisk byliv: «Taksameteret går».

Kvifor er det så originalt? Det har med innføringa av modernismen i norsk lyrikk å gjera. To namn skal nemnast: Rolf Jacobsen og Arnulf Øverland. Jacobsen tok inn den moderne verda i lyrikken med Jord og jern frå 1933, han skildra moderne byliv på frie vers. På hi sida tviheldt Øverland på eit poetisk ordtilfang på klassiske versemål. For Øverland var jamvel eit ord som «madrass» for prosaisk for eit dikt – det skulle heite «seng». Dermed fekk vi eit polarisert syn på diktekunst i Noreg: dikting om moderne ting på frie vers versus «sentrallyrikk» på rim og rytme.

Håvard Rem treng ingen større presentasjon her, han er kjend for Dag og Tid-lesarar. Men eg vil streka under det store bidraget hans i norsk litteratur. Rem har synt gjennom tallause dikt og artiklar at det nemnde skiljet er kunstig. Rem har fornya norsk diktekunst. Han er norsk poesis W.H. Auden.

Det er dessutan ein annan grunn til å nemne «Taksameteret går». Det var eit av Walid al-Kubaisis favorittdikt på norsk. Walid las det ofte opp i lag og ved tilstellingar. Med dette diktet vil Dikt-spalta heidre Walids minne.

Ronny Spaans