JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

Kunnskap

Avantgardematt

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen

It seems that you don't have a PDF plugin for this browser. Click here to download the PDF file.

Kvit set matt i eitt trekk.

It seems that you don't have a PDF plugin for this browser. Click here to download the PDF file.

Kvit set matt i eitt trekk.

2289
20181123
2289
20181123

Eg har aldri skrive noko som har generert så mykje fortviling som dette. Denne spalta er jo ein unik sjanger – sjakk utan sjakktrekk – og difor har eg tidlegare ikkje synt fram diagramstillingar her i avisa. Men eg vil ikkje lenger verna dykk mot smerta og frustrasjonen over dette kunstverket. Sjakkstillinga ovanfor representerer toppen av kaos og disharmoni på 64 felt. Det er ikkje mogleg å laga noko verre. Men likevel finst det ei unik løysing på galskapen: Kvit har berre éin måte å setja svart sjakk matt på.

Det er i konflikten mellom skort på orden og venleik (stillinga på brettet) og den enkle og fullkomne tolkinga (løysinga på problemet) at avantgardekunstverket triumferer.

Oppgåver med tittelen «matt i eitt trekk» engasjerer alltid, då løysinga må vera enkel og «folkeleg», utan lange variantar. Men problemet her er at denne komposisjonen, av den russiske sjakktryllekunstnaren Leonid Kubbel (1891–1942), ikkje liknar på noko ein har sett før. Ein kan ikkje nytta intuisjonen, mønsterattkjenning i langtidsminnet, men må sjekka kvart einaste moglege kvite trekk. Er det matt eller ikkje?

I boka Å dykke etter sjøhester – en bok om hukommelse (2016) har forfattarsystrene Hilde og Ylva Østby gjennomført eit klassisk eksperiment som syner at sterke sjakkspelarar baserer seg på intuisjon. Når røynda vert for kaotisk, er stormeistrar nesten like hjelpelause som nybyrjarar.

Då eg tok med stillinga til Kubbel i boka Sjakken eller livet (2016), fekk eg ei rad meldingar frå lesarar som meinte å ha funne ein feil (biløysing) i oppgåva. Dei gløymde at Kubbel var eit geni. Mange – mellom anna ein noregsmeister i postsjakk – peikte på at kvit enkelt kan setja matt ved å gå inn med d7-bonden til dronning. Det dei ikkje såg, var at den kvite kongen då vert ståande i sjakk frå ein mystisk svart laupar på c8.

Eg hugsar særleg denne reaksjonen: «Kjære Atle Grønn. Nå er jeg lei av å sette matt i ett trekk. Dette er bare tull. Det eneste interessante her er at Kubbel døde under beleiringen av Leningrad.» Den unike løysinga, som jamvel Magnus Carlsen med den beste intuisjonen i verda ville ha brukt litt tid på å finna, er å senda ei kvit dronning til feltet a3 på venstre kant. Enkelt, ikkje sant?

Atle Grønn

Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Eg har aldri skrive noko som har generert så mykje fortviling som dette. Denne spalta er jo ein unik sjanger – sjakk utan sjakktrekk – og difor har eg tidlegare ikkje synt fram diagramstillingar her i avisa. Men eg vil ikkje lenger verna dykk mot smerta og frustrasjonen over dette kunstverket. Sjakkstillinga ovanfor representerer toppen av kaos og disharmoni på 64 felt. Det er ikkje mogleg å laga noko verre. Men likevel finst det ei unik løysing på galskapen: Kvit har berre éin måte å setja svart sjakk matt på.

Det er i konflikten mellom skort på orden og venleik (stillinga på brettet) og den enkle og fullkomne tolkinga (løysinga på problemet) at avantgardekunstverket triumferer.

Oppgåver med tittelen «matt i eitt trekk» engasjerer alltid, då løysinga må vera enkel og «folkeleg», utan lange variantar. Men problemet her er at denne komposisjonen, av den russiske sjakktryllekunstnaren Leonid Kubbel (1891–1942), ikkje liknar på noko ein har sett før. Ein kan ikkje nytta intuisjonen, mønsterattkjenning i langtidsminnet, men må sjekka kvart einaste moglege kvite trekk. Er det matt eller ikkje?

I boka Å dykke etter sjøhester – en bok om hukommelse (2016) har forfattarsystrene Hilde og Ylva Østby gjennomført eit klassisk eksperiment som syner at sterke sjakkspelarar baserer seg på intuisjon. Når røynda vert for kaotisk, er stormeistrar nesten like hjelpelause som nybyrjarar.

Då eg tok med stillinga til Kubbel i boka Sjakken eller livet (2016), fekk eg ei rad meldingar frå lesarar som meinte å ha funne ein feil (biløysing) i oppgåva. Dei gløymde at Kubbel var eit geni. Mange – mellom anna ein noregsmeister i postsjakk – peikte på at kvit enkelt kan setja matt ved å gå inn med d7-bonden til dronning. Det dei ikkje såg, var at den kvite kongen då vert ståande i sjakk frå ein mystisk svart laupar på c8.

Eg hugsar særleg denne reaksjonen: «Kjære Atle Grønn. Nå er jeg lei av å sette matt i ett trekk. Dette er bare tull. Det eneste interessante her er at Kubbel døde under beleiringen av Leningrad.» Den unike løysinga, som jamvel Magnus Carlsen med den beste intuisjonen i verda ville ha brukt litt tid på å finna, er å senda ei kvit dronning til feltet a3 på venstre kant. Enkelt, ikkje sant?

Atle Grønn

Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen
Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Ei lauvtynn silisiumskive foredla til mikrobrikker på laboratoriet til Sintef i Forskingsparken i Oslo.

Foto: Sindre Deschington

ReportasjeFeature

Mikrobrikkene som formar framtida

Finst det ein snarveg til å forstå stormaktsspelet og teknologien bak dei viktige databrikkene? Ja, ein kan ta turen til Sintefs laboratorium på Blindern i Oslo.

Christiane Jordheim Larsen

Teikning: May Linn Clement

KommentarSamfunn
Halvor Tjønn

Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.

Tusen dagar med russisk katastrofe

Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.

Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.

Foto: Thomas Fure / NTB

Samfunn
Per Anders Todal

Mingleklubben for makt og pengar

Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.

KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.

KrF-leiar Dag Inge Ulstein får ikkje Stortinget med seg på å endre retningslinjene for kjønnsundervisning i skulen.

Thomas Fure / NTB

Samfunn
Christiane Jordheim Larsen

Utfordrar kjønnsundervisninga

Norske skulebøker kan gjere elevar usikre på kva kjønn dei har, meiner KrF-leiar Dag Inge Ulstein.

Einar Økland heime i Valevåg.

Einar Økland heime i Valevåg.

Foto: Helge Skodvin

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro
Einar Økland heime i Valevåg.

Einar Økland heime i Valevåg.

Foto: Helge Skodvin

Kultur

Samlaren

Einar Økland vil helst høyra noko han ikkje har høyrt før – og så skriv han ein lyrisk tekst som han ikkje visste at han kunne skriva. Deretter held han fram med å samla.

Jan H. Landro

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis