Buffeen
Karjakin og Radzjabov møter pressa etter «remisdauden».
Foto: Shamkirchess.com
Ti vaksne menn sit bøygde over sjakkbretta i Aliev-senteret i byen Sjamkir, der Magnus Carlsen er på jobb (sjå side 25). Aserbajdsjanaren Tejmur Radzjabov, som for 16 år sidan vann eit parti mot Kasparov, vert snøgt ferdig med partiet sitt og møter pressa.
«Du hadde kvit i dag. Kvifor spela du remis?» «Eg spela mot Carlsen, så eg sikra stillinga med remis». Like etter kjem den russiske superstjerna Sergej Karjakin ut til pressa. «Du hadde kvit. Kvifor spela du remis?» «Eg hadde uflaks. Motstandaren hadde førebudd opninga caro-kann, så eg sikra ein remis».
To rundar seinare er Karjakin den fyrste som kjem bort til pressa. «Du hadde kvit. Kvifor spela du remis?» «Eg spela mot Carlsen, så eg sikra ein remis». Like etter kjem Radzjabov: «Du hadde kvit. Kvifor spela du remis?» «Eg hadde uflaks. Motstandaren hadde førebudd ei siciliansk opning».
To rundar seinare kjem dei båe ut til pressa samstundes. «Kvifor spela de remis?» «Eg spela jo mot Karjakin, han er den beste russaren», seier Radzjabov. «Eg hadde jo svart», seier Karjakin. «Vi takkar spelarane», seier ordstyraren på pressekonferansen. Ljoden av ein liten øyrefik går gjennom rommet. Det viser seg å vera ein reservert applaus. Motstandarane går saman til buffeen i naborommet. «For eit slit», seier den eine. «Eg søv dårleg for tida», seier den andre.
Dei to sekundantane til spelarane sit på fyrste rad i spelelokalet og halvsøv etter alt analysearbeidet. Dei er på eit vis konkurrentar, men til vanleg gode stormeistervener alt frå sovjettida. Sekundanten til Radzjabov dultar borti sekundanten til Karjakin. «Partiet er visst over. La oss gå til buffeen.» «Kva trur du journalistane vil skriva no? Sergej har spela remis i alle partia.» «Tejmur òg».
Ved buffeen kjem ein journalist bort til bordet deira. «Kva seier de til alle remisane?» «Venskapen har sigra!», seier den eine sekundanten triumferande, og alle nikkar. Etter maten går dei to spelarane og sekundantane ein tur i den vakre parken utanfor senteret. Dei finn ein benk. Eit par gamle damer flyttar seg diskret og gjev plassen til sjakkspelarane.
Denne halvdokumentariske stubben er inspirert av forteljinga «Sigerherrane» (om to brytarar som ikkje vil bryta på matta) av den russiske kultforfattaren Sergej Dovlatov (1941–1990).
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Ti vaksne menn sit bøygde over sjakkbretta i Aliev-senteret i byen Sjamkir, der Magnus Carlsen er på jobb (sjå side 25). Aserbajdsjanaren Tejmur Radzjabov, som for 16 år sidan vann eit parti mot Kasparov, vert snøgt ferdig med partiet sitt og møter pressa.
«Du hadde kvit i dag. Kvifor spela du remis?» «Eg spela mot Carlsen, så eg sikra stillinga med remis». Like etter kjem den russiske superstjerna Sergej Karjakin ut til pressa. «Du hadde kvit. Kvifor spela du remis?» «Eg hadde uflaks. Motstandaren hadde førebudd opninga caro-kann, så eg sikra ein remis».
To rundar seinare er Karjakin den fyrste som kjem bort til pressa. «Du hadde kvit. Kvifor spela du remis?» «Eg spela mot Carlsen, så eg sikra ein remis». Like etter kjem Radzjabov: «Du hadde kvit. Kvifor spela du remis?» «Eg hadde uflaks. Motstandaren hadde førebudd ei siciliansk opning».
To rundar seinare kjem dei båe ut til pressa samstundes. «Kvifor spela de remis?» «Eg spela jo mot Karjakin, han er den beste russaren», seier Radzjabov. «Eg hadde jo svart», seier Karjakin. «Vi takkar spelarane», seier ordstyraren på pressekonferansen. Ljoden av ein liten øyrefik går gjennom rommet. Det viser seg å vera ein reservert applaus. Motstandarane går saman til buffeen i naborommet. «For eit slit», seier den eine. «Eg søv dårleg for tida», seier den andre.
Dei to sekundantane til spelarane sit på fyrste rad i spelelokalet og halvsøv etter alt analysearbeidet. Dei er på eit vis konkurrentar, men til vanleg gode stormeistervener alt frå sovjettida. Sekundanten til Radzjabov dultar borti sekundanten til Karjakin. «Partiet er visst over. La oss gå til buffeen.» «Kva trur du journalistane vil skriva no? Sergej har spela remis i alle partia.» «Tejmur òg».
Ved buffeen kjem ein journalist bort til bordet deira. «Kva seier de til alle remisane?» «Venskapen har sigra!», seier den eine sekundanten triumferande, og alle nikkar. Etter maten går dei to spelarane og sekundantane ein tur i den vakre parken utanfor senteret. Dei finn ein benk. Eit par gamle damer flyttar seg diskret og gjev plassen til sjakkspelarane.
Denne halvdokumentariske stubben er inspirert av forteljinga «Sigerherrane» (om to brytarar som ikkje vil bryta på matta) av den russiske kultforfattaren Sergej Dovlatov (1941–1990).
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
150-årsjubilant: den austerrikske komponisten Arnold Schönberg (1874–1951).
Fredshymne
Kammerchor Stuttgart tolkar Schönbergs «illusjon for blandakor» truverdig.
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.