Ekte spelarar
Anatolij Karpov.
Foto: Alberto Saiz / AP / Scanpix
Anatolij Karpov, verdsmeister i sjakk frå 1975 til 1985, er ein spelar – ikkje ein rasjonell analytikar som Botvinnik eller Kasparov. Karpov kan spela alle spel. Som hos «Spelaren» til Dostojevskij har han ei irrasjonell tru på at lukka vil snu når resultata går han imot.
Det går mest i biljard og kortspel. Under den bitre konflikten med Garri Kasparov, som tok sjakktrona hans i 1985, var det berre éin plass dei to kunne møtast utan skjellsord: over eit slag kort. Då dei var i sveitsiske Luzern og forhandla om ein ny VM-kamp, var hatet intenst på båe sider. Men då drøftingane var over, skal Karpov ha spurt: «Skal vi ta eit slag kort?»
Og på flyet frå London til Leningrad – ved skifte av speleplass halvvegs i VM-kampen i 1986 – møttest erkefiendane Karpov, Kasparov og trenarane deira til favorittkortspelet belote.
Karpov var sjølvsagt ikkje den fyrste speleglade verdsmeisteren. Den 8. mars 1942 døydde den cubanske eksverdsmeisteren José Raúl Capablanca på veg til ein bridgekveld på Manhattan. Tyskaren Emanuel Lasker, som var sjakkverdsmeister i 27 år, frå 1894 til 1921, tok lange avbrot frå sjakken for å spela bridge og brettspelet go, der han òg var i verdstoppen.
Men den fyrste store spelarlegenda var franskmannen Alexandre Deschapelles. Han kjempa for Napoleon, som sjølv var ein dugande sjakkstrateg. Etter at Deschapelles miste høgrearmen på slagmarken, spela han biljard som ingen annan med venstrearmen. Han lærte seg reglane i dam og slo den franske meisteren i spelet. Og han studerte sjakkteori i fire dagar. Det var nok til at han vart den fremste sjakkspelaren i verda i ein periode på 20 år. Han gjekk lei av sjakk i 1822, og byrja spela whist. Ein sokalla «Deschapelles coup» er framleis ein strategi i bridge og har vore nytta av den norske verdsmeisteren Geir Helgemo.
Heime i Noreg er sjakk og bridge ein kjend kombinasjon, mellom teikneseriane i Aftenposten, Dagbladet og VG. Sjakkspaltisten i Aftenposten frå 1936 til 1971, Storm Herseth, kom som best berre på 2. plass i noregsmeisterskapen i sjakk. Men han vart om ikkje anna noregsmeister i bridge.
Om ei veke kjem ei overrasking: Ein stubb om spelaren med stor S. Eg er sjølv overraska over kven dette er.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Anatolij Karpov, verdsmeister i sjakk frå 1975 til 1985, er ein spelar – ikkje ein rasjonell analytikar som Botvinnik eller Kasparov. Karpov kan spela alle spel. Som hos «Spelaren» til Dostojevskij har han ei irrasjonell tru på at lukka vil snu når resultata går han imot.
Det går mest i biljard og kortspel. Under den bitre konflikten med Garri Kasparov, som tok sjakktrona hans i 1985, var det berre éin plass dei to kunne møtast utan skjellsord: over eit slag kort. Då dei var i sveitsiske Luzern og forhandla om ein ny VM-kamp, var hatet intenst på båe sider. Men då drøftingane var over, skal Karpov ha spurt: «Skal vi ta eit slag kort?»
Og på flyet frå London til Leningrad – ved skifte av speleplass halvvegs i VM-kampen i 1986 – møttest erkefiendane Karpov, Kasparov og trenarane deira til favorittkortspelet belote.
Karpov var sjølvsagt ikkje den fyrste speleglade verdsmeisteren. Den 8. mars 1942 døydde den cubanske eksverdsmeisteren José Raúl Capablanca på veg til ein bridgekveld på Manhattan. Tyskaren Emanuel Lasker, som var sjakkverdsmeister i 27 år, frå 1894 til 1921, tok lange avbrot frå sjakken for å spela bridge og brettspelet go, der han òg var i verdstoppen.
Men den fyrste store spelarlegenda var franskmannen Alexandre Deschapelles. Han kjempa for Napoleon, som sjølv var ein dugande sjakkstrateg. Etter at Deschapelles miste høgrearmen på slagmarken, spela han biljard som ingen annan med venstrearmen. Han lærte seg reglane i dam og slo den franske meisteren i spelet. Og han studerte sjakkteori i fire dagar. Det var nok til at han vart den fremste sjakkspelaren i verda i ein periode på 20 år. Han gjekk lei av sjakk i 1822, og byrja spela whist. Ein sokalla «Deschapelles coup» er framleis ein strategi i bridge og har vore nytta av den norske verdsmeisteren Geir Helgemo.
Heime i Noreg er sjakk og bridge ein kjend kombinasjon, mellom teikneseriane i Aftenposten, Dagbladet og VG. Sjakkspaltisten i Aftenposten frå 1936 til 1971, Storm Herseth, kom som best berre på 2. plass i noregsmeisterskapen i sjakk. Men han vart om ikkje anna noregsmeister i bridge.
Om ei veke kjem ei overrasking: Ein stubb om spelaren med stor S. Eg er sjølv overraska over kven dette er.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.