Dei tre største i moderne tid må vera Fischer, Kasparov og Carlsen. Ein kan òg ta med Anatolij Karpov, men han hadde ikkje den same ungdommelege energien som gjorde at dei tre fyrste tok sjakkverda med storm. Bobby Fischer gav seg på topp, som fersk verdsmeister i 1972. Dei neste 20 åra sa grasrota nostalgisk: «Om Fischer set seg ved brettet, vil verdseliten skjelva.» Men då Fischer (49) endeleg gjorde comeback i 1992, var magien borte. Han vann 17,5–12,5 mot Boris Spasskij (55), som i 1992 var rangert som rundt nummer 100 i verda. Fischer fekk 3,35 millionar dollar for jobben, men det var no openbert at han ikkje lenger var på nivået til Karpov og Kasparov. «Bobby spelar OK, men han ville ikkje ha nokon sjanse mot meg», sa verdsmeister Kasparov.

Dei som hugsar Kasparov, vil alltid vera nostalgiske: «Om Kasparov set seg ved brettet, vil verdseliten skjelva.» Kasparov gav seg på topp i 2005. Som Fischer i 1972 var Kasparov nummer éin på verdsrankinga då han la bort brikkene. Mykje prestisje stod difor på spel då Kasparov (56) kom til St. Louis no i september. Kasparov valde seg ein motstandar frå øvste hylle: verdstoaren Fabiano Caruana (27). Formatet skulle passa eksilrussaren godt: fischersjakk utan moderne opningsteori (opningsstillinga vert trekt av ein datamaskin) og med kort tenkjetid. Caruana er ujamn med lita tid og tapte 0–3 i omspelet i snøggsjakk mot Carlsen i VM-kampen 2018.

Caruana imponerte ikkje sjakkekspertisen i St. Louis, og Kasparov fekk opp fleire gode stillingar. Men resultatet vart brutalt: 14–6 til Caruana etter 20 parti. «Garri kan framleis spela sjakk, men alle bukkane var skuffande å sjå», kommenterte Carlsen etterpå. Kasparov var tydeleg misnøgd med sitt eige spel. Han skulda på alderen, men duellen tyder òg på at nivået i verdseliten er høgare i dag enn nokon gong tidlegare.

Atle Grønn

Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.