Det er ein heftig meldekonvensjon, dette. Ein hoppar høgt, heilt til 5 grand. Ein krev til slem, og det kan fort bli storeslem. Nokre nordmenn kallar meldinga «store frie», og det er høveleg nok som nemning på slikt eit luftig bod. Men eg føretrekkjer det historiske namnet «Josephine».

Vonde tunger vil ha det til at det var mannen i ekteskapet, Ely Culbertson, som pønska ut dette nyttige prinsippet i meldingane og dediserte nyvinninga til si kjære Josephine. Men eg trur meir på dei kjeldene som seier at paret utførte arbeidet i lag, og at det kanskje til og med var Josephine som fekk ideen.

Josephine «Jo» Culbertson, fødd Murphy i Queens i New York, var nemleg sjølv ein glimrande bridgespelar – ja, somme hevdar endåtil at ho var betre enn Ely. Ho gifte seg tidleg i tjueåra, men denne fyrste ektemannen tok sitt eige liv etter berre tre månader med ring på fingeren, uvisst kvifor. Deretter byrja den unge enkja arbeide som sekretær innanfor auksjonsbridgen, og i møte med gode læremeistrar utvikla ho talentet sitt raskt. Ho spela om store pengar mot dei beste korthaiane i byen, i whistklubben Knickerbocker.

Ho var enno berre 25 år då ho gifte seg med bridgeentreprenøren og den ekstravagante showmannen Ely Culbertson. Saman vart desse to eit bridge- og sosietetsfenomen som dei visste å utnytte til fulle. Dei var sentrale i å promotere den nyutvikla kontraktbridgen, starta det enno operative bladet The Bridge World, og spela storslegne oppvisingskampar i Frankrike og Storbritannia, der sigrane gjorde dei endå meir populære.

Etter 15 års ekteskap vart dei skilde i 1938, men heldt fram som forretningspartnarar. Då Ely Culbertson døydde i 1955, tok det berre månader før Josephine – som enno bar etternamnet til eksmannen – fekk slag og fylgde etter han ned i molda.

Erlend Skjetne

Erlend Skjetne er tidlegare juniorlandslagsspelar i bridge.