Frå dagboka
Fyrsteopplaget – 40 eksemplar – av dagboka «På terskelen til sjakkens vinnende vesen» (2018) er alt rive bort.
Foto frå boka
«Jeg vil ikke skrive flere bøker. Jeg vil spille sjakk.» Det er romanforfattaren Kristin Ribe frå Trondheim som ifylgje dagboknotata sine seier dette til venninna Karin. Ho er heilt fersk når ho taper mot ‘Magnus 5 år’ på appen PlayMagnus.
Den 13. juni 2015 er ein merkedag. Ribe skal for fyrste gong spela sjakk mot eit levande menneske, venen Rune. Ho vinn dronninga hans etter sju trekk, men taper partiet. «Eg ser du har spela før», seier Rune. Det er då noko. Ho vinn eit parti mot ‘Magnus 7 år’ på appen, men to dagar seinare taper den verkelege Magnus partiet sitt i Norway Chess. «Da kan jeg ikke spille mot ham i dag. Han trenger ikke flere tap på en stund. Fikk jo ganske vondt av ham.» Ei veke seinare vinn ho mot eit menneske, Terje. Ein tilskodar spør: «Pleier du å skjelve så mye?»
Etter seks månader som sjakkspelar på fulltid les ho om den såkalla «opposisjonen» i bondesluttspel. Ho noterer ned føremonen med å ha opposisjonen, og legg til i parentes: «(Gudene veit hvorfor, men jeg godtar det, jeg. Det er jo ikke alt her i verden man må forstå til bunns for å ha det bra.)»
Sjakken dominerer kvardagen meir og meir. «Kan du ikkje skriva ei sjakkbok – kombinera skrivinga og sjakkgleda?» seier venene. «Nei, det har andre gjort, men verre, det har også kommet ei norsk bok om sjakk. Så det går ikke.» Ribe kjenner ikkje den norske sjakklitteraturen, og les alt på engelsk: «Fikk til discovered attack-deflection ved å flytte en bonde. Er jeg god, eller!» (Her har eg ikkje peiling på kva ho pratar om).
Ribe spelar turneringar, i lægste klasse, mest mot born. «Æ må tiss», seier trønderungane midt under partiet. Ein av gutane er berre 3,5 år gamal, medan Ribe er i førtiåra og vert sliten av å tenkja. Ho reflekterer over sjakkterminologien og den nye verda hennar: Tenkjepause – er det ein pause for å tenkja eller ein pause utan å tenkja?
Ei sjakkmor inviterer Ribe til sjåførklassa i ei barneturnering. «Men jeg har jo verken barn eller bil.» Det spelar inga rolle – sjakkmiljøet er inkluderande. Den 16. januar i år to, altså i 2016, spelar Ribe med noteringsskjema for fyrste gong. Forfattaren skjelv på handa.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
«Jeg vil ikke skrive flere bøker. Jeg vil spille sjakk.» Det er romanforfattaren Kristin Ribe frå Trondheim som ifylgje dagboknotata sine seier dette til venninna Karin. Ho er heilt fersk når ho taper mot ‘Magnus 5 år’ på appen PlayMagnus.
Den 13. juni 2015 er ein merkedag. Ribe skal for fyrste gong spela sjakk mot eit levande menneske, venen Rune. Ho vinn dronninga hans etter sju trekk, men taper partiet. «Eg ser du har spela før», seier Rune. Det er då noko. Ho vinn eit parti mot ‘Magnus 7 år’ på appen, men to dagar seinare taper den verkelege Magnus partiet sitt i Norway Chess. «Da kan jeg ikke spille mot ham i dag. Han trenger ikke flere tap på en stund. Fikk jo ganske vondt av ham.» Ei veke seinare vinn ho mot eit menneske, Terje. Ein tilskodar spør: «Pleier du å skjelve så mye?»
Etter seks månader som sjakkspelar på fulltid les ho om den såkalla «opposisjonen» i bondesluttspel. Ho noterer ned føremonen med å ha opposisjonen, og legg til i parentes: «(Gudene veit hvorfor, men jeg godtar det, jeg. Det er jo ikke alt her i verden man må forstå til bunns for å ha det bra.)»
Sjakken dominerer kvardagen meir og meir. «Kan du ikkje skriva ei sjakkbok – kombinera skrivinga og sjakkgleda?» seier venene. «Nei, det har andre gjort, men verre, det har også kommet ei norsk bok om sjakk. Så det går ikke.» Ribe kjenner ikkje den norske sjakklitteraturen, og les alt på engelsk: «Fikk til discovered attack-deflection ved å flytte en bonde. Er jeg god, eller!» (Her har eg ikkje peiling på kva ho pratar om).
Ribe spelar turneringar, i lægste klasse, mest mot born. «Æ må tiss», seier trønderungane midt under partiet. Ein av gutane er berre 3,5 år gamal, medan Ribe er i førtiåra og vert sliten av å tenkja. Ho reflekterer over sjakkterminologien og den nye verda hennar: Tenkjepause – er det ein pause for å tenkja eller ein pause utan å tenkja?
Ei sjakkmor inviterer Ribe til sjåførklassa i ei barneturnering. «Men jeg har jo verken barn eller bil.» Det spelar inga rolle – sjakkmiljøet er inkluderande. Den 16. januar i år to, altså i 2016, spelar Ribe med noteringsskjema for fyrste gong. Forfattaren skjelv på handa.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Takumi (Hitoshi Omika) og dottera Hana (Ryo Nishikawa) lever eit roleg liv på bygda, som no kan få ein «glampingplass».
Foto: Another World Entertainment
Djevelen i detaljane
By mot land er eit sentralt tema i endå ein framifrå film av Ryusuke Hamaguchi.
Ingrid Storholmen har teke utgangspunkt i eit stort datamateriale om folkehelsa i Nord-Trøndelag.
Foto: Merete Haseth
Våren over mannalivet
Ingrid Storholmen gjer tørre helsedata om til levande liv i Bloddråpetall.
Finaste finnbiffen med grøne erter, potet og tyting.
Foto: Dagfinn Nordbø
Finaste finnbiffen
«Seier eg at eg skal invitere på finnbiff, blir folk berre glade. Dei veit at dei skal få smake noko av det beste landet vårt har å by på av ingrediensar, med reinkjøt som helten.»
Teikning: May Linn Clement
Krigen er ei ufatteleg ulukke for Ukraina. Men også for Russland er det som skjer, ein katastrofe.
Tusen dagar med russisk katastrofe
Jens Stoltenberg gjekk av som generalsekretær i Nato 1. oktober. No skal han leie styringsgruppa for Bilderberg-møta.
Foto: Thomas Fure / NTB
Mingleklubben for makt og pengar
Jens Stoltenberg blir partyfiksar for Bilderberg-møta, ein institusjon meir i utakt med samtida enn nokon gong.