Kjenn ein oligark!
Skule nr. 106 i Jekaterinburg, no i barokkstil.
Foto: rg.ru.
Russaren Andrej Simanovskij byrja reparera sko ein gong i 1990-åra. I dag er han så rik at han ikkje veit kva han skal gjera. Han er kjend som ein mann utan danning og kultur. Då han skulle pussa opp ein gamal skule i heimbyen Jekaterinburg, fekk borna eit forgylt slott i barokkstilen frå Romanov-dynastiet.
Ein større skandale var bråket i fjor rundt bygginga av nok ei ortodoks kyrkje i sentrum av Jekaterinburg. Putin pressa på, men mange innbyggjarar tykte den grøne plassen var fin som han var. Dei spontane demonstrantane mot det prangande kyrkjebygget fekk like spontant juling av «ortodokse» kampsportutøvarar som ved ein slump var i området. Mesenen Simanovskij kunne gle seg over ei ny utmerking som «kyrkjebyggjar».
Eg veit ikkje kor religiøs Simanovskij er. Eg veit ikkje kor mykje sjakk han spelar heller. Men han er i alle høve president for det regionale sjakkforbundet. Å kjenna ein oligark gjer livet til dei lokale sjakkspelarane så mykje betre.
No vart jo kandidatturneringa i Jekaterinburg avlyst halvvegs, etter sju av fjorten rundar. Dei eg snakkar med frå heimekontoret, altså kona mi og redaktør Gjerdåker, ymtar om at «koronaturneringa» var malplassert. Den sterkaste kritikken kom frå Carlsens sjeftrenar, dansken Peter Heine Nielsen, og ikkje minst dei fleste av spelarane.
Men verdssjakkforbundet FIDE fekk støtte frå «superreserven» Maxime Vachier-Lagrave, franskmannen som kom inn på kort varsel og no er i leiinga etter at han vann i sjuande runde mot Nepomnjasjtsjij. Den viktigaste støtta til FIDE kom kan henda frå sjefen sjølv, Magnus Carlsen. Etter det høyrde ein ikkje meir frå dansken i denne saka.
Eg er sjølv ikkje så kritisk til FIDE. I sjakkmiljøet utviklar vi no flokkimmunitet mot etiske argument, og eg ser poenget til Carlsen og FIDE: Vi fekk sju rundar med mykje sjakkmoro før Kreml stengde flytrafikken og grensene (til 16 land). Då var det godt for Caruana og Vachier-Lagrave å setja seg i Simanovskijs privatfly, som frakta dei over Uralfjella og inn i Vest-Europa. I sjakken, som i Jekaterinburg, treng ein både børs og katedral. Det må kona mi og redaktøren skjøna – elles vert det utriveleg på heimekontoret.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Russaren Andrej Simanovskij byrja reparera sko ein gong i 1990-åra. I dag er han så rik at han ikkje veit kva han skal gjera. Han er kjend som ein mann utan danning og kultur. Då han skulle pussa opp ein gamal skule i heimbyen Jekaterinburg, fekk borna eit forgylt slott i barokkstilen frå Romanov-dynastiet.
Ein større skandale var bråket i fjor rundt bygginga av nok ei ortodoks kyrkje i sentrum av Jekaterinburg. Putin pressa på, men mange innbyggjarar tykte den grøne plassen var fin som han var. Dei spontane demonstrantane mot det prangande kyrkjebygget fekk like spontant juling av «ortodokse» kampsportutøvarar som ved ein slump var i området. Mesenen Simanovskij kunne gle seg over ei ny utmerking som «kyrkjebyggjar».
Eg veit ikkje kor religiøs Simanovskij er. Eg veit ikkje kor mykje sjakk han spelar heller. Men han er i alle høve president for det regionale sjakkforbundet. Å kjenna ein oligark gjer livet til dei lokale sjakkspelarane så mykje betre.
No vart jo kandidatturneringa i Jekaterinburg avlyst halvvegs, etter sju av fjorten rundar. Dei eg snakkar med frå heimekontoret, altså kona mi og redaktør Gjerdåker, ymtar om at «koronaturneringa» var malplassert. Den sterkaste kritikken kom frå Carlsens sjeftrenar, dansken Peter Heine Nielsen, og ikkje minst dei fleste av spelarane.
Men verdssjakkforbundet FIDE fekk støtte frå «superreserven» Maxime Vachier-Lagrave, franskmannen som kom inn på kort varsel og no er i leiinga etter at han vann i sjuande runde mot Nepomnjasjtsjij. Den viktigaste støtta til FIDE kom kan henda frå sjefen sjølv, Magnus Carlsen. Etter det høyrde ein ikkje meir frå dansken i denne saka.
Eg er sjølv ikkje så kritisk til FIDE. I sjakkmiljøet utviklar vi no flokkimmunitet mot etiske argument, og eg ser poenget til Carlsen og FIDE: Vi fekk sju rundar med mykje sjakkmoro før Kreml stengde flytrafikken og grensene (til 16 land). Då var det godt for Caruana og Vachier-Lagrave å setja seg i Simanovskijs privatfly, som frakta dei over Uralfjella og inn i Vest-Europa. I sjakken, som i Jekaterinburg, treng ein både børs og katedral. Det må kona mi og redaktøren skjøna – elles vert det utriveleg på heimekontoret.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.