Litt vanskeleg å forklare
Teikning: May Linn Clement
– Hallo, det er meg. No er me utanfor idrettshallen, men det er ikkje eit menneske å sjå.
– Du skal ikkje vere ved idrettshallen. Tok du til venstre i krysset?
– Kva for eit kryss? Eg fylgde vegen slik du sa, og tok til venstre etter brua.
– Ja, då køyrde du forbi eit bedehus?
– Nei, eg såg ikkje noko bedehus.
– Kvitt bedehus på høgre side av vegen. Jesus – verdas frelsar. Men det er to bruer, den eine er litt smalare, du skulle køyre over den, ikkje den fyrste breie brua, altså, men den andre. Då kjem du til det brune huset. Har du køyrt for langt?
– Eg køyrde over den brua du sa eg skulle køyre over.
– Det kan du ikkje ha gjort. Du må køyre tilbake til krysset med hovudvegen. Så ringjer du meg opp att.
(...)
– Hallo, det var ei som blei bilsjuk, så det tok litt tid her. Men no er me i gang att.
– Er de ved hovudvegen?
– Nei, men eg kan sjå krysset og har køyrt litt vidare mot det brune huset du snakka om.
– Ja, då skal de ta andre vegen til høgre, ikkje den fyrste vegen som kjem med ein gong du har passert det brune huset. Litt lenger borte kjem det noko som kan sjå ut som ein veg, men som ikkje er det, berre køyr vidare. Det er ikkje den heller.
– Synest huset er meir mørkeraudt enn brunt.
– Du skal komme til ein nedlagd bensinstasjon.
– Det er dårleg dekning, kan du gjenta det siste du sa?
– Bensinstasjon?
– Hallo, du forsvann.
– Etter kvart kjem du til ein bensinstasjon.
– Kan de vere stille, eg klarer ikkje høyre kva tante Berit seier. Kva sa du?
– Har du køyrt over ei bru?
– Nei.
– Då må du snu og køyre tilbake og finne den smale brua. Då er det ikkje det rette brune huset.
– Eg høyrer berre annakvart ord, du dett ut heile tida, eg ringjer opp att når eg kjem til ein stad med betre dekning.
(...)
– Hallo, no står me midt på den brua, og viss eg snur meg til høgre, ser eg ein gravemaskin på eit jorde. Er det her me skal vere?
– Du må køyre vidare rett fram over brua og ta til høgre før ein silo, så fortset du langsmed vatnet.
– Vatn? Eg ser ikkje noko vatn.
– Vent litt, kva er det eg seier, de kjem jo frå sør, då må du til venstre. Etter brua køyrer de vidare opp ein liten bakke, og i toppen svingar vegen nesten nitti grader rundt. Der må du ta det med ro, det er mykje rådyr i området.
– Vent litt, det kjem ein annan bil, eg må rygge, berre hald linja.
(...)
– No er eg på andre sida av brua.
– Gjer det som eg sa: Køyr opp bakken og rundt, så fylgjer du vegen heilt til du ser ein bensinstasjon. Og når du kjem fram, blir du berre ståande der. Det skal vere eit skilt, ikkje heilt nytt, men ikkje så gammalt heller. Sei ifrå når du er ved bensinstasjonen, etter det er det litt vanskeleg å forklare. Forresten, eg veit ikkje om det er mobildekning der, men me skal prøve å halde utkikk.
Frank Tønnesen
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
– Hallo, det er meg. No er me utanfor idrettshallen, men det er ikkje eit menneske å sjå.
– Du skal ikkje vere ved idrettshallen. Tok du til venstre i krysset?
– Kva for eit kryss? Eg fylgde vegen slik du sa, og tok til venstre etter brua.
– Ja, då køyrde du forbi eit bedehus?
– Nei, eg såg ikkje noko bedehus.
– Kvitt bedehus på høgre side av vegen. Jesus – verdas frelsar. Men det er to bruer, den eine er litt smalare, du skulle køyre over den, ikkje den fyrste breie brua, altså, men den andre. Då kjem du til det brune huset. Har du køyrt for langt?
– Eg køyrde over den brua du sa eg skulle køyre over.
– Det kan du ikkje ha gjort. Du må køyre tilbake til krysset med hovudvegen. Så ringjer du meg opp att.
(...)
– Hallo, det var ei som blei bilsjuk, så det tok litt tid her. Men no er me i gang att.
– Er de ved hovudvegen?
– Nei, men eg kan sjå krysset og har køyrt litt vidare mot det brune huset du snakka om.
– Ja, då skal de ta andre vegen til høgre, ikkje den fyrste vegen som kjem med ein gong du har passert det brune huset. Litt lenger borte kjem det noko som kan sjå ut som ein veg, men som ikkje er det, berre køyr vidare. Det er ikkje den heller.
– Synest huset er meir mørkeraudt enn brunt.
– Du skal komme til ein nedlagd bensinstasjon.
– Det er dårleg dekning, kan du gjenta det siste du sa?
– Bensinstasjon?
– Hallo, du forsvann.
– Etter kvart kjem du til ein bensinstasjon.
– Kan de vere stille, eg klarer ikkje høyre kva tante Berit seier. Kva sa du?
– Har du køyrt over ei bru?
– Nei.
– Då må du snu og køyre tilbake og finne den smale brua. Då er det ikkje det rette brune huset.
– Eg høyrer berre annakvart ord, du dett ut heile tida, eg ringjer opp att når eg kjem til ein stad med betre dekning.
(...)
– Hallo, no står me midt på den brua, og viss eg snur meg til høgre, ser eg ein gravemaskin på eit jorde. Er det her me skal vere?
– Du må køyre vidare rett fram over brua og ta til høgre før ein silo, så fortset du langsmed vatnet.
– Vatn? Eg ser ikkje noko vatn.
– Vent litt, kva er det eg seier, de kjem jo frå sør, då må du til venstre. Etter brua køyrer de vidare opp ein liten bakke, og i toppen svingar vegen nesten nitti grader rundt. Der må du ta det med ro, det er mykje rådyr i området.
– Vent litt, det kjem ein annan bil, eg må rygge, berre hald linja.
(...)
– No er eg på andre sida av brua.
– Gjer det som eg sa: Køyr opp bakken og rundt, så fylgjer du vegen heilt til du ser ein bensinstasjon. Og når du kjem fram, blir du berre ståande der. Det skal vere eit skilt, ikkje heilt nytt, men ikkje så gammalt heller. Sei ifrå når du er ved bensinstasjonen, etter det er det litt vanskeleg å forklare. Forresten, eg veit ikkje om det er mobildekning der, men me skal prøve å halde utkikk.
Frank Tønnesen
Fleire artiklar
Små-ulovleg: Godtet er smått, men er denne reklamen retta mot små eller store menneske? Det kan få alt å seie dersom ei ny forskrift vert vedteken.
Foto: Cornelius Poppe / NTB
«Om høyringsinnspela frå Helsedirektoratet vert inkluderte, risikerer ein å kriminalisere heilt vanleg mat.»
I tillegg til å vere forfattar er Kristina Leganger Iversen også litteraturvitar, samfunnsdebattant og omsetjar.
Foto: Sara Olivia Sanderud
Nedslåande sanning
Kristina Leganger Iversen leverer eit grundig studium av noko som burde vere opplagt for fleire.
To unge mormonmisjonærar, søster Paxton (Sophie Thatcher) og søster Barnes (Chloe East), blir tvinga til å setje trua si på prøve i møtet med herr Reed (Hugh Grant).
Foto: Ymer Media
«Mange av skrekkfilmane no til dags liknar meir på filmar frå syttitalet»
Teikning: May Linn Clement
«Me har ikkje grunnlag for å seia at bokmålsbrukarar har kvassare penn enn andre, men nokre av dei evnar å kløyva kvass i to.»
Gjennom Hitlers progagandaminister Joseph Goebbels får vi eit innblikk i sanninga bak Nazi-Tysklands propagandamaskin.
Foto: Another World Entertainment
Propaganda på agendaen
Fører og forfører er ein drivande historietime om tidenes skumlaste skrønemakar.