Teikn til anger
Mange av oss har ein eller fleire gonger fått denne oppmodinga: Ikkje gjer noko du kjem til å angra på! Det er eit godt råd, og dersom oppmodinga kjem frå ein angrande syndar, kan det henda at orda får retteleg tyngd òg. Å fylgja rådet er likevel lettare sagt enn gjort. Om me vert oppskaka, drukne eller båe delar på ein gong, kan me seia eller gjera noko me elles aldri ville ha sagt eller gjort. Då er det keitt å koma til seg sjølv att: «Når sinnet går av, kjem angeren etter.» Det vert òg sagt at «inkje vondt er so vel angra at det ei var betre ugjort».
Ordet anger (norr. angr) boltrar seg fyrst og fremst i dei nordiske måla. Me nyttar det gjerne i tydinga ‘sorg, skuldkjensle, trege’. Det avleidde verbet angra har hovudtydinga ‘kjenna anger, ynskja ugjort’. Frå nordisk har verbet funne vegen inn i engelsk (anger), men der har det fått tydinga ‘gjera sint, eggja opp’. I engelsk finn me òg substantivet anger (‘sinne’), adjektivet angry (‘sint’) og den fine nyvinninga hangry, som vert nytta om folk som er irritable på grunn av svolt eller lågt blodsukker (ihopsett av hungry ‘svolten’ og angry ‘sint’).
Anger er nærskyldt ang(e)st. Båe heng i hop med eit germansk adjektiv som tyder ‘trong’. Adjektivet har hatt former som ang og ång i norsk, men den tyske forma står sterkast no: eng (bm. «en engere krets»). Anger og angst er soleis klemmande, trykkjande kjensler. Om me går endå lenger attende, kjem me til ei indoeuropeisk rot som tyder ‘binda, snøra i hop’. Sidan angeren er plagsam og lei for dei som vert råka, kan me truga og skremma folk med han: «Det skal du få angra (på)!» Ho som er mor åt Fenrisulven, Midgardsormen og Hel, har eit namn som mestsom er eit trugsmål i seg sjølv: Angerboda (‘bod, varsel om sorg’). Lyser det vondt samvit og anger av henne? Det seier ikkje kjeldene noko om.
I mange tilfelle er det plent uråd å få noko som alt er gjort, til å verta ugjort. Me lyt sitja der og angra syndene våre. Men nokre gonger er det von, i alle fall om me hiv oss rundt innan angrefristen. Me kan fylla ut angreskjema, trykkja på angreknappen eller ta ei angrepille. Det er elles mange som har sagt at dei angrar meir på det dei ikkje gjorde i livet, enn på det dei gjorde. Ja, det er mangt som er angrande (verdt å angra på).
Kristin Fridtun
Kristin Fridtun er filolog og forfattar.
E-post: kristin.fridtun@gmail.com
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Mange av oss har ein eller fleire gonger fått denne oppmodinga: Ikkje gjer noko du kjem til å angra på! Det er eit godt råd, og dersom oppmodinga kjem frå ein angrande syndar, kan det henda at orda får retteleg tyngd òg. Å fylgja rådet er likevel lettare sagt enn gjort. Om me vert oppskaka, drukne eller båe delar på ein gong, kan me seia eller gjera noko me elles aldri ville ha sagt eller gjort. Då er det keitt å koma til seg sjølv att: «Når sinnet går av, kjem angeren etter.» Det vert òg sagt at «inkje vondt er so vel angra at det ei var betre ugjort».
Ordet anger (norr. angr) boltrar seg fyrst og fremst i dei nordiske måla. Me nyttar det gjerne i tydinga ‘sorg, skuldkjensle, trege’. Det avleidde verbet angra har hovudtydinga ‘kjenna anger, ynskja ugjort’. Frå nordisk har verbet funne vegen inn i engelsk (anger), men der har det fått tydinga ‘gjera sint, eggja opp’. I engelsk finn me òg substantivet anger (‘sinne’), adjektivet angry (‘sint’) og den fine nyvinninga hangry, som vert nytta om folk som er irritable på grunn av svolt eller lågt blodsukker (ihopsett av hungry ‘svolten’ og angry ‘sint’).
Anger er nærskyldt ang(e)st. Båe heng i hop med eit germansk adjektiv som tyder ‘trong’. Adjektivet har hatt former som ang og ång i norsk, men den tyske forma står sterkast no: eng (bm. «en engere krets»). Anger og angst er soleis klemmande, trykkjande kjensler. Om me går endå lenger attende, kjem me til ei indoeuropeisk rot som tyder ‘binda, snøra i hop’. Sidan angeren er plagsam og lei for dei som vert råka, kan me truga og skremma folk med han: «Det skal du få angra (på)!» Ho som er mor åt Fenrisulven, Midgardsormen og Hel, har eit namn som mestsom er eit trugsmål i seg sjølv: Angerboda (‘bod, varsel om sorg’). Lyser det vondt samvit og anger av henne? Det seier ikkje kjeldene noko om.
I mange tilfelle er det plent uråd å få noko som alt er gjort, til å verta ugjort. Me lyt sitja der og angra syndene våre. Men nokre gonger er det von, i alle fall om me hiv oss rundt innan angrefristen. Me kan fylla ut angreskjema, trykkja på angreknappen eller ta ei angrepille. Det er elles mange som har sagt at dei angrar meir på det dei ikkje gjorde i livet, enn på det dei gjorde. Ja, det er mangt som er angrande (verdt å angra på).
Kristin Fridtun
Kristin Fridtun er filolog og forfattar.
E-post: kristin.fridtun@gmail.com
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.