Eg lukkar augo, så eg kan sjå», sa den franske målaren Paul Gauguin. Timur Garejev vart inspirert av denne tanken. Eg har store problem med å skjøna denne mannen.

Han vart fødd i ein tatarfamilie i Tasjkent, hovudstaden i Usbekistan i 1988. På 2000-talet spela han to sjakkolympiadar for Usbekistan. Han vart stormeister og amerikansk statsborgar. Så langt er historia ganske typisk for profesjonelle sjakkspelarar frå tidligare sovjetrepublikkar. Men i 2011 oppdaga Garejev blindsjakken.

Alle gode sjakkspelarar kan spela utan brett og brikker. Ein berre lagrar stillinga i hovudet og formidlar trekka gjennom koordinatsystemet. Men oppgåva vert uendeleg mykje vanskelegare om ein skal spela to parti blindt på same tid. Då må ein skifta frå eitt mentalt bilete til eit nytt og så attende til det fyrste.

Garejev vart etter kvart kjend som kongen av blindsjakk. Han byrja spela blindsjakk i alle moglege variantar, og sette mellom anna verdsrekord då han spela 64 blindsjakkparti på éin dag. Eit av særmerka hans er å kombinera blindsjakk med fysisk aktivitet, som til dømes å triksa med ein fotball medan han spelar blindt.

Men det store målet var heile tida å slå verdsrekorden i blind
sjakksimultan som tyskaren Marc Lang hadde med utrulege 46 parti. Til samanlikning har stormeister Rune Djurhuus noregsrekorden med 13 parti.

Før jul vart draumen endeleg realisert i Las Vegas, då Garejev spela 48 parti simultant med bind for augo medan han sykla over 80 mil på ein ergometersykkel. Seansen tok nesten 19 timar. For å halda konsentrasjonen oppe og hugsa partia over så lang tid, har han utvikla ulike teknikkar. Før partia spør han motstandarane kva dei har ete til frukost, og kva dei har i rating. Sjølv et han valnøtter og drikk økologisk jus. Han vann 35 parti, spela sju remisar og tapte seks parti.

Røynde journalistar sa dei aldri hadde sett noko så imponerande. Etter sjølv å ha freista spela to parti i ein blindsimultan, må eg seia meg samd i det.

Atle Grønn

Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.