Smyslov, Gud og mammon
Vasilij Smyslov (til venstre) med tre andre verdsmeistrar – Mikhail Botvinnik, Max Euwe og Mikhail Tal på Schiphol flyplass i Nederland 19. juni 1961.
Foto: gahetna.nl
Vasilij Smyslov (1921–2010) er den litt keisame verdsmeisteren som berre ekspertane hugsar. OK, somme veit at han kunne ha vore operasongar på Bolsjoj-teatret. Og at han spela sluttspel som ingen annan.
Men då eg arbeidde med boka Sjakkgeniene, vart Smyslov ein av favorittane mine. Dei små historiene kjem på rekkje og rad. Han var den mest religiøse av verdsmeistrane, men meir enn det: Han trudde på alt. Under ei sjakkturnering på Island vart han inspirert av åsatrua. Og frå ein indisk guru lærte han at ein ved sjukdom kunne verta frisk gjennom å drikka sin eigen urin i fjorten dagar. «Men Vasilij Vasiljevitsj, då!», sa dei andre stormeistrane. «Eg har lese det sjølv!» sa Smyslov, som heldt det skrivne ordet for heilag.
Han meinte Lenin var antikrist og nekta å nemna bolsjeviken med namn. Byen var «Petersburg», aldri «Leningrad». Men samstundes var han alltid trufast mot Sportskomiteen, som sjølvsagt var styrt av Kommunistpartiet.
Kommunistpampane lika Smyslov og sende meir enn gjerne han og kona på representasjon til utlandet. Då kunne Smyslov gjera det han lika aller best: å shoppa. Jo eldre han vart, jo meir shopping vart det. Smyslov fann eit hòl i det kapitalistiske systemet, nemleg det paradoksale konseptet der ein kan kjøpa eit klesplagg éin dag og så byta det gratis neste dag.
Smyslov kunne ikkje tru si eiga lukke og bytte klede ei heil veke utan at pengane tok slutt. Eg møtte Smyslov på Aker Brygge i 1989. Han var nesten blind, men slo Simen Agdestein. Han meinte det var ei Guds lukke å mista synet: Slik var han tvungen til å sjå venleiken i sjakken for det indre auga. Han var ei kunstnarsjel med ein sjakkintuisjon på nivå med Capablanca og Carlsen.
På byrjinga av 1990-åra spela Smyslov i Tilburg i Holland. Han fekk hjelp av den 22 år yngre russisk-nederlandske stormeisteren Genna Sosonko. Dei gjekk frå bank til bank. Smyslov hadde med seg hundre norske (!) kroner frå jappetida på Aker Brygge, og no ville han byta dei inn i gylden utan å betala gebyr.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Vasilij Smyslov (1921–2010) er den litt keisame verdsmeisteren som berre ekspertane hugsar. OK, somme veit at han kunne ha vore operasongar på Bolsjoj-teatret. Og at han spela sluttspel som ingen annan.
Men då eg arbeidde med boka Sjakkgeniene, vart Smyslov ein av favorittane mine. Dei små historiene kjem på rekkje og rad. Han var den mest religiøse av verdsmeistrane, men meir enn det: Han trudde på alt. Under ei sjakkturnering på Island vart han inspirert av åsatrua. Og frå ein indisk guru lærte han at ein ved sjukdom kunne verta frisk gjennom å drikka sin eigen urin i fjorten dagar. «Men Vasilij Vasiljevitsj, då!», sa dei andre stormeistrane. «Eg har lese det sjølv!» sa Smyslov, som heldt det skrivne ordet for heilag.
Han meinte Lenin var antikrist og nekta å nemna bolsjeviken med namn. Byen var «Petersburg», aldri «Leningrad». Men samstundes var han alltid trufast mot Sportskomiteen, som sjølvsagt var styrt av Kommunistpartiet.
Kommunistpampane lika Smyslov og sende meir enn gjerne han og kona på representasjon til utlandet. Då kunne Smyslov gjera det han lika aller best: å shoppa. Jo eldre han vart, jo meir shopping vart det. Smyslov fann eit hòl i det kapitalistiske systemet, nemleg det paradoksale konseptet der ein kan kjøpa eit klesplagg éin dag og så byta det gratis neste dag.
Smyslov kunne ikkje tru si eiga lukke og bytte klede ei heil veke utan at pengane tok slutt. Eg møtte Smyslov på Aker Brygge i 1989. Han var nesten blind, men slo Simen Agdestein. Han meinte det var ei Guds lukke å mista synet: Slik var han tvungen til å sjå venleiken i sjakken for det indre auga. Han var ei kunstnarsjel med ein sjakkintuisjon på nivå med Capablanca og Carlsen.
På byrjinga av 1990-åra spela Smyslov i Tilburg i Holland. Han fekk hjelp av den 22 år yngre russisk-nederlandske stormeisteren Genna Sosonko. Dei gjekk frå bank til bank. Smyslov hadde med seg hundre norske (!) kroner frå jappetida på Aker Brygge, og no ville han byta dei inn i gylden utan å betala gebyr.
Atle Grønn
Atle Grønn er internasjonal
meister i sjakk.
Fleire artiklar
Israelske soldatar på veg inn i nabolaget Shijaiyah i Gaza by for å fordrive fleire hundre palestinarar til ein ukjend stad nord på Gazastipa.
Foto: Moti Milrod / Haaretz / AP / NTB
Ramsalt kritikk av Israels krig i Gaza
Molok er ein page-turner med hendingar som skakar lesaren.
Gassleidningar i Moldova. Landet risikerer ei energikrise til neste år.
Foto: Aurel Obreja / AP / NTB
Moldova i skvis
Frå 1. januar kjem det ikkje meir gass til Europa gjennom Ukraina. Det kan bli alvorleg for energitryggleiken i Moldova.
Stoltenberg I-regjeringa på Slottsplassen. Dåverande statsminister Jens Stoltenberg og utanriksminister Thorbjørn Jagland står fremst.
Foto: Jarl Fr. Erichsen / NTB
Venstrepopulisme på norsk – en refleksjon
«Ved markedsrettingen og privatisering ga venstresiden delvis fra seg det som hadde vært dens kjennemerke, nemlig å mobilisere staten til fordel for folk flest.»
I november 2017 besøkte president Donald Trump kollegaen Xi Jinping i Beijing. Same året tok handelskrigen mellom USA og Kina til.
Foto: Damir Sagolj / Reuters / NTB
Det som kjem etter globaliseringa
35 år etter at Berlinmuren fall og liberalismen såg ut til å ha vunne, reiser tollmurane seg i verda.
Gatekunsten på denne muren i Kyiv er basert på kunsten til Marija Prymatsjenko, som ukrainarane no omfamnar.
Foto via Wikimedia Commons
Naiv kunst og nøktern røyndom
Dei naivistiske dyrefigurane til Marija Prymatsjenko har blitt viktige for gjennomsnittsukrainaren, som kjempar vidare i trua på mirakel.