Krim / thriller

Regi: Karyn Kusama

Destroyer

Med: Nicole Kidman, Sebastian Stan, Toby Kebbell

Destroyer er ein pretensiøs og sjølvhøgtideleg krimthriller som vekkjer meir åtgaum på grunn av Nicole Kidmans forvandling enn substansen i forteljinga. Bak eit tonn av lite flatterande sminke speler Kidman rolla som Erin Bell, ein drikkfeldig etterforskar i Los Angeles-politiet.

L.A.-noir-tematikken er tydeleg frå starten av: Dette er eit Los Angeles langt unna Hollywood-glamouren. I opningsscena får vi eit nærbilete av Erin som vaknar opp i bilen medan sola steiker. Litt sjanglande spankulerer ho bort til ein åstad. Der ser ho eit lik som vekkjer henne: Ho veit kven drapsmannen er. To andre etterforskarar viser oss kor lågt på strå ho er i eigne rekker, som for å seie: Dette skal bli ein einsam jobb.

Filmen begynner gradvis å grave i fortida til Erin – fortald gjennom flashbacks – der alkoholismen, det mutte andletet og livsskjebnen hennar blir utbroderte. Det ferske drapet knyter ho til ein gammal kjenning, Silas (Kebbell), ein bankranar som Erin og den avdøde partnaren Chris (Stan) ein gong prøvde å fakke.

Det dunkle filmfotoet er stemningssetjande og referansenikkande, som om nittitalet aldri tok slutt, og verdas beste film er Heat. Filmspråket står dessverre ikkje i stil til den tynne hovudforteljinga, som må stø seg på den retrospektive historia for å henge saman. Gjennom to timar blir det for svakt og føreseieleg. Filmens klimaks er også såpass antiklimatisk at Destroyer vil bli hugsa meir for sminkejobben enn for manuset.

Sondre Åkervik

Sondre Åkervik er frilans kulturjournalist og fast filmmeldar i Dag og Tid.