Sakprosa

Douglas Murray:

Europas underlige død. Innvandring, identitet, islam.

Omsett av Bjarte Kaldhol
Document forlag

Douglas Murray er ein av desse fyrane som berre Storbritannia lagar. Arrogansen og skrivekunsten er overlegen. Så har då også Europas underlige død selt i rekordopplag. Murray er sjølvsagt utdana ved Eton og Magdalen College i Oxford, og nesten like sjølvsagt gjeve bakgrunnen, open homofil. Fyren er særs intelligent og liberal. Dimed gjev det seg nesten sjølv at han høyrer til på venstresida. Men det gjer han ikkje. For som etter kvart hjå mange intellektuelle homofile har otta for islam teke overhand. Han er djupt konservativ. Murray trur tida for det liberale Europa er over, og det har han sjølvsagt rett i.

Jamført med Churchill

På innvandringskritiske nettsider vert Murray samanlikna med Churchill, det er ikkje ei særleg god samanlikning. Murray er ingen politikar og vert neppe statsminister i ein nasjon som skal vinna tredje verdskrig, men ja, Murray deler Churchills syn på islam: «Så lenge islam finst, vil ikkje slaveriet vera oppheva», sa Churchill om kvinnesynet i den religionen. Murray seier det same om synet på homofili.

No er ikkje Murrays bok om islam i seg sjølv, islams menneskesyn tek han for gjeve. På basis av fortida har han inga tru på nokon reformasjon av islam, nei, boka hans er om Europa og korleis europearar tenkjar om islam, vestleg defaitisme og sjølvplaging og kvifor vi har akseptert den store muslimske innvandringa. Utgangspunktet er enkelt, ja, så enkelt at han heller ikkje drøftar premissen i særleg grad. Men det handlar altså om at vi med europeisk bakgrunn har ein sterkt negativ demografi.

Det er kan henda ikkje naudsynt å seia, men sidan vi fekk p-pillen og fri abort har nesten alle statar med europeisk bakgrunn fått ein negativt fødselsrate (TFR), Australia, New Zealand, USA, alle europeiske fastland… lista går og går. Berre i Israel og på Island får kvinner med europeisk bakgrunn meir enn 2,1 born. Då gjev konklusjonen seg sjølv. Det er så enkel matematikk at det burde vera heilt ukontroversielt: Islam vert til slutt den dominerande krafta i Europa. Alt no er 34 prosent av svenske menn under 35 av utanlandsk bakgrunn, dei fleste av desse kjem frå land der islam er dominerande.

Godt og velskrive

Boka er god og særs velskriven. Det er ikkje uventa. Murray er ein av Storbritannias mest velkjente og respekterte journalistar og kommentatorar og har klippekort i BBC. Sjangeren er velkjent, han dreg frå land til land, snakkar med folk, les statistikk og bøker. Og han observerer det alle som interesserer seg for innvandring, har observert: at alle land som har opna opp for innvandring frå den islamske verda, for kvart tiår som går, doblar talet på muslimar dei mottek. På toppen av dette kjem den relativt høge fødselsraten hjå dei som alt har kome. Over alt trekkjer han det same konklusjonen: Europa vert muslimsk. Men gjeve at Murray har rett, og for den del eg, kvifor skriva ei slik bok? Det er her eg vert i tvisyn.

Murray dreg mellom anna til Italia og Hellas. Frå dei to landa fortel han at særs få, ja knapt nokon av dei som kjem dit for å innvandra til Europa, vert registrerte. Kvifor vert dei ikkje registrerte? Av di EUs Dublin-ordning seier at asylsøkjarar skal sendast til dei landa der dei fyrst vart registrerte. Om Italia registrerer ein eritrear eller somaliar – stort sett alle eritrearar og somaliarar som innvandrar til Europa, kjem via Italia – så skal dei sendast attende til Italia om dei søkjer asyl i andre land.

Men Italia registrerer stort sett ikkje innvandrarane, fortel Murray. Dei sender dei vidare sidan eit stort fleirtal av italienarane, som i så godt som alle andre land i Europa, er mot innvandring frå muslimske land. Dette har sjølvsagt Murray rett i. Somaliarar har raskt vorte den største innvandringsgruppa frå den tredje verda i Noreg, og eritrearar ligg an til å verta ei særs stor gruppe sidan så godt som alle får asyl om dei kjem seg til Noreg.

Deprimerande

Her er det eg vert sitjande å kleia meg litt i hovudet. Visste vi ikkje dette? Om Dublin-ordninga hadde fungert, ville ikkje Noreg ha motteke ein einaste asylsøkar sett vekk frå dei som kjem via Russland. Men vi har no ein avtale med Russland om at dei ikkje skal sende asylsøkjarar til Storskog. Ergo: Om EU hadde fungert slik EU var meint å fungera, hadde ikkje Noreg eller nokon stat som ikkje grensar til eit ikkje-EU-land, fått ein einaste asylsøkjar frå eit ikkje-EU-land. Ein skal vera nokså dum eller uviljug for ikkje å ha forstått at Hellas, Italia og Spania ignorerer Dublin-avtalen.

Murrays bok er ei bok om kva den liberale eliten i Europa, ja, politikarar flest, har gjort når det kjem til innvandring frå den islamske verda. Boka er så deprimerande at ho berre kan lesast i små dosar. Men ho handlar om det vi alt veit. Om underskrivne nokon gong skulle verta redaktør for ei avis, Allah forby, ville eg aldri ha sett på trykk ein karikatur av Muhammed. Ein kvar idiot, til og med i gresk tyding, veit kva det fører til. Murrays bok er om kvifor redaktørar ikkje vågar å trykkja Muhammed-teikningar, kvifor vi har fått den store muslimske innvandringa, og kva konsekvensane av denne innvandringa har vore og kjem til å verta.

Murray skal ha ros for å orka å laga ei bok om dette, og han skriv særs godt. Men alle som er viljuge til å tenkja, alle som er viljuge til å lesa breitt, kjenner til det som står i boka. Om du derimot ikkje har sett deg inn i Vestens sjølvpisking og knefall for islam, er dette boka for deg. Men sjølv om Murray skriv særs godt, kjem han sjølvsagt ikkje til å verta lesen av dei som burde lese han.

Jon Hustad

Jon Hustad er journalist i Dag og Tid.