Fortida kallar
Atle Hansen skriv godt og gjenkjenneleg om eit vestnorsk kystsamfunn.
Forfattar Atle Hansen har skrive 20 bøker på 20 år.
Foto: Wigestrand
Roman
Atle Hansen:
Maria møy
Wigestrand
Atle Hansen har gitt ut bøker i vel 20 år, og når han no er ute med bygdekrimen Maria møy, rundar han samtidig 20 titlar. Det meste er barne- og ungdomsbøker, men han skriv også for vaksne, og eg minnest med glede debutromanen Sargasso, der han skildrar eit vestnorsk lokalsamfunn i spennet mellom tradisjon og modernitet.
I årets bok vender forfattaren Jo Havn tilbake til staden der han voks opp, eit lite vestnorsk kystsamfunn prega av oppdrettsnæring, fisketurisme og anna verksemd basert på austeuropeisk arbeidskraft, eit kjøpesenter, ein kafé og ein pub i eit nedlagt slakteri. Målet med reisa er å finne inspirasjon til ein ny roman, og Maria møy blir ståande som sluttprodukt.
Kriminalgåte
Jo Havn påstår at han har fortrengt det meste av oppveksten, men etter kvart dukkar det opp episodar og relasjonar frå fortida som framleis ligg og gneg i sinnet, og kjem til overflata i møte med folk han har kjent for lenge sidan. I sentrum står ungdomskjærasten Maria med kallenamnet møy, men ho er ikkje meir møy enn at ho som tenåring får dottera Ada. Seinare går Maria i hundane og døyr som narkoman.
Fleire kjenningar frå før i tida har slått seg opp og lever som småkongar i bygda med inntekter frå så vel lovleg som ulovleg verksemd, og når ein av dei druknar i småbåthamna, får politiet interesse for saka. Samtidig driv Jo Havn si eiga etterforsking basert på samtalar, nettsøk og turar i nærområdet, og han forstår fort at det skjer litt av kvart nattestid.
Men bortanfor kriminalgåta er romanen ei fin miljøskildring av ein tradisjonell kystkultur i oppløysing. Berre restar er tilbake av limet som heldt samfunnet saman – omgangsformene, talemåtane, gjestfridommen og bygdesladderen, slik at alle veit alt om alle. Ein treng ikkje overvakingskamera i ei bygd med folk som Marta og Peder.
Erkjenningsreise
Jo Havns reise til oppveksten er både ei erkjenningsreise og ei sjølvgransking. Han forstår etter kvart at han har levd på ei løgn og at han er ansvarleg for eigne handlingar frå langt tilbake.
Maria møy er ein velskriven og velkomponert roman. Kanskje er personskildringa noko sjablongprega, kanskje er det for mykje kaffi og vaflar, kanskje for mange middagsinvitasjonar, kanskje for mykje røyking på verandaen, for mykje vin i glaset, men alt dette har sin sjarm, og Hansens intensjon er meir å underhalde enn å skrive ein djuptloddande erkjenningsroman.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Roman
Atle Hansen:
Maria møy
Wigestrand
Atle Hansen har gitt ut bøker i vel 20 år, og når han no er ute med bygdekrimen Maria møy, rundar han samtidig 20 titlar. Det meste er barne- og ungdomsbøker, men han skriv også for vaksne, og eg minnest med glede debutromanen Sargasso, der han skildrar eit vestnorsk lokalsamfunn i spennet mellom tradisjon og modernitet.
I årets bok vender forfattaren Jo Havn tilbake til staden der han voks opp, eit lite vestnorsk kystsamfunn prega av oppdrettsnæring, fisketurisme og anna verksemd basert på austeuropeisk arbeidskraft, eit kjøpesenter, ein kafé og ein pub i eit nedlagt slakteri. Målet med reisa er å finne inspirasjon til ein ny roman, og Maria møy blir ståande som sluttprodukt.
Kriminalgåte
Jo Havn påstår at han har fortrengt det meste av oppveksten, men etter kvart dukkar det opp episodar og relasjonar frå fortida som framleis ligg og gneg i sinnet, og kjem til overflata i møte med folk han har kjent for lenge sidan. I sentrum står ungdomskjærasten Maria med kallenamnet møy, men ho er ikkje meir møy enn at ho som tenåring får dottera Ada. Seinare går Maria i hundane og døyr som narkoman.
Fleire kjenningar frå før i tida har slått seg opp og lever som småkongar i bygda med inntekter frå så vel lovleg som ulovleg verksemd, og når ein av dei druknar i småbåthamna, får politiet interesse for saka. Samtidig driv Jo Havn si eiga etterforsking basert på samtalar, nettsøk og turar i nærområdet, og han forstår fort at det skjer litt av kvart nattestid.
Men bortanfor kriminalgåta er romanen ei fin miljøskildring av ein tradisjonell kystkultur i oppløysing. Berre restar er tilbake av limet som heldt samfunnet saman – omgangsformene, talemåtane, gjestfridommen og bygdesladderen, slik at alle veit alt om alle. Ein treng ikkje overvakingskamera i ei bygd med folk som Marta og Peder.
Erkjenningsreise
Jo Havns reise til oppveksten er både ei erkjenningsreise og ei sjølvgransking. Han forstår etter kvart at han har levd på ei løgn og at han er ansvarleg for eigne handlingar frå langt tilbake.
Maria møy er ein velskriven og velkomponert roman. Kanskje er personskildringa noko sjablongprega, kanskje er det for mykje kaffi og vaflar, kanskje for mange middagsinvitasjonar, kanskje for mykje røyking på verandaen, for mykje vin i glaset, men alt dette har sin sjarm, og Hansens intensjon er meir å underhalde enn å skrive ein djuptloddande erkjenningsroman.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Maria møy er ein velskriven og velkomponert roman.
Fleire artiklar
Det kjæraste eg har? Min ser ikkje slik ut, men eg er ganske glad i han, ja.
Foto via Wikimedia Commons
Smørbutten min får du nok aldri
Ei flygande badstove skal få ny heim, sit det nokon inni alt?
Foto: Maren Bø
Badstovene tek av
Det er interessant korleis badstove inne kan vere så ut, mens badstove ute er så in.
Morgonfrisk fersking
«Ein kan kjenna seg frisk og sterk, vera åndsfrisk eller endåtil frisk som ein fisk, friskna til, verta frisk att frå sjukdomen og heilt friskmeld.»
150-årsjubilant: den austerrikske komponisten Arnold Schönberg (1874–1951).
Fredshymne
Kammerchor Stuttgart tolkar Schönbergs «illusjon for blandakor» truverdig.
Marianne Nielsen i hovudrolla som Winnie. Gerald Pettersen spelar Willie.
Foto: Sebastian Dalseide
Beckett-klassikar av godt merke
Glade dager byr på ein strålande skodespelarprestasjon av Marianne Nielsen.