Hilde Lindset er på veg mot eit vesentleg forfattarskap.
Hilde Lindset har skrive endå ei god novellesamling.
NOVELLER
Hilde Lindset:
Avskjeder med Judith
Cappelen Damm
Hilde Lindset (f. 1978) skriv noveller betre enn dei fleste. Det har ho gjort sidan debuten i 2012 med samlinga Jeg burde ha sperret deg inne. To nye samlingar i 2014 og 2016 forsterkar inntrykket av psykologisk teft, språkleg eleganse og sikker komposisjon, og dette inntrykket blir toppa i årets bok, Avskjeder med Judith.
Tolv avskjedar
Temaet er tolv avskjedar med menneske forfattaren Judith har hatt ein eller annan relasjon til: dottera Victoria, kjærasten Sebastian, ei skolevenninne, kunstnarvenner, ein framand på t-banen i Berlin, i det heile tatt. Og sjølv om Judith står i sentrum, er det ikkje ho som er forteljaren. Det er inntrykka dei andre har av Judith, som kjem fram i ei slags spegling der avsløringane går begge vegar. Dessutan opptrer Judith indirekte gjennom eit portrettintervju, gjennom eit postkort ho sender og gjennom ei innleiing ho held i ein litterær salong. Fleire av personane går igjen som bipersonar hos andre forteljarstemmer, og dette grepet drar hele novellesamlinga i retning av mosaikkromanen der heilskapen dannar sluttbildet.
Rastløyse
Handlinga spenner over eit heilt liv, men i hovudsak følgjer vi Judith i dei åra ho er mest produktiv som skapande forfattar. Ho bur i Berlin, der Lindset også bur eller har budd, eller bytter husvære med kunstnarvenner i Frankrike, heile tida i rørsle bort frå noko og mot noko anna, rastlaus, sårbar og sjølvstendig, dominerande og infam, slik ho opptrer når ho skriv ei novelle om utruskap og lar novella ligge framme på PC-en, slik at den utru kjærasten kan lese henne før forholdet blir avslutta. Judith kan verke overflatisk og konfliktsky, distansert, på flukt frå seg sjølv og folk ho knyter seg til eller som knyter seg til henne. Samtidig er ho reflektert, analytisk, sjølvsentrert og kanskje ei som bruker menneske rundt seg ved å skrive om dei. Slik løftar Lindset fram eit nyansert og samansett bilde av Judith som eit einsamt og ulukkeleg menneske som søker trøst i skrivinga, «for vi vil ikke gå med på det, at noe må ta slutt». Likevel er det oppbrota og avskjedane som styrer livet hennar.
På fem år har Hilde Lindset markert seg som ein klar og tydeleg stemme i sin generasjon. Ho tar pulsen på eit miljø ho kjenner, og ho gjer det med stil og eleganse der ein rest av noko uutgrundeleg ligg i botnen.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
NOVELLER
Hilde Lindset:
Avskjeder med Judith
Cappelen Damm
Hilde Lindset (f. 1978) skriv noveller betre enn dei fleste. Det har ho gjort sidan debuten i 2012 med samlinga Jeg burde ha sperret deg inne. To nye samlingar i 2014 og 2016 forsterkar inntrykket av psykologisk teft, språkleg eleganse og sikker komposisjon, og dette inntrykket blir toppa i årets bok, Avskjeder med Judith.
Tolv avskjedar
Temaet er tolv avskjedar med menneske forfattaren Judith har hatt ein eller annan relasjon til: dottera Victoria, kjærasten Sebastian, ei skolevenninne, kunstnarvenner, ein framand på t-banen i Berlin, i det heile tatt. Og sjølv om Judith står i sentrum, er det ikkje ho som er forteljaren. Det er inntrykka dei andre har av Judith, som kjem fram i ei slags spegling der avsløringane går begge vegar. Dessutan opptrer Judith indirekte gjennom eit portrettintervju, gjennom eit postkort ho sender og gjennom ei innleiing ho held i ein litterær salong. Fleire av personane går igjen som bipersonar hos andre forteljarstemmer, og dette grepet drar hele novellesamlinga i retning av mosaikkromanen der heilskapen dannar sluttbildet.
Rastløyse
Handlinga spenner over eit heilt liv, men i hovudsak følgjer vi Judith i dei åra ho er mest produktiv som skapande forfattar. Ho bur i Berlin, der Lindset også bur eller har budd, eller bytter husvære med kunstnarvenner i Frankrike, heile tida i rørsle bort frå noko og mot noko anna, rastlaus, sårbar og sjølvstendig, dominerande og infam, slik ho opptrer når ho skriv ei novelle om utruskap og lar novella ligge framme på PC-en, slik at den utru kjærasten kan lese henne før forholdet blir avslutta. Judith kan verke overflatisk og konfliktsky, distansert, på flukt frå seg sjølv og folk ho knyter seg til eller som knyter seg til henne. Samtidig er ho reflektert, analytisk, sjølvsentrert og kanskje ei som bruker menneske rundt seg ved å skrive om dei. Slik løftar Lindset fram eit nyansert og samansett bilde av Judith som eit einsamt og ulukkeleg menneske som søker trøst i skrivinga, «for vi vil ikke gå med på det, at noe må ta slutt». Likevel er det oppbrota og avskjedane som styrer livet hennar.
På fem år har Hilde Lindset markert seg som ein klar og tydeleg stemme i sin generasjon. Ho tar pulsen på eit miljø ho kjenner, og ho gjer det med stil og eleganse der ein rest av noko uutgrundeleg ligg i botnen.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Hilde Lindset skriv noveller betre enn dei fleste.
Fleire artiklar
Foto via Wikipedia Commons
«Ørjasæter var fyrst god ven med diktarbroren sin frå Gudbrandsdalen, men så fekk han høyre ting om Aukrust som skar han 'gjenom hjarte som eit tvieggja sverd'.»
Han heitte John Guillot, men skifta namn til Johnnie Allan og blei pub-rockar.
Arkivet: For tida framstår ikkje USA som det lova landet, men hausten for 50 år sidan var Elvis Presley på hitlistene i USA og England med «Promised Land»
Mogleg trasé for jarnbane mellom Narvik eller Bjørnfjell til Tromsø.
«Tanken om å realisera tog til Tromsø gjennom Sverige er på ingen måte ny.»
Daniel Sommer, Johannes Lundberg og Arve Henriksen.
Foto: Kristin Lidell
Fint nordisk samarbeid
Her er det ikkje spor av langhalm.
Polakkane er skumle bridgespelarar. Her frå avslutningsseremonien under World Bridge Games i Buenos Aires nyleg.
Foto: Poli Zolto / World Bridge Federation
Dąbrowskis masurka
For to veker sidan vann Polen gull i det som uformelt blir kalla bridgens olympiade, i Buenos Aires.
Papiravisa