Konfliktar i fredsteneste
Kjell Olden skriv om skadar ingen ser.
Kjell Olden var FN-soldat i Libanon i slutten av 1970-åra.
Foto: Tiden
Roman
Kjell Olden:
Minerydding
Tiden
Kjell Olden debuterer i godt vaksen alder med romanen Minerydding. Han er fødd i 1952, kjem frå Ørlandet og bur no i Trondheim. Stoff til debutromanen hentar han frå sine eigne erfaringar som FN-soldat og mineryddar i Libanon på slutten av 1970-åra, ei teneste som i ettertid skulle setje djupe spor i form av krigstraume og psykiske problem. Med visse atterhald kan romanen lesast sjølvbiografisk, ja, kanskje også i eit terapeutisk overlys.
Konfliktliner
Det er fleire konfliktliner i romanen, på både makro- og mikronivå; den politiske konflikten mellom Israel og palestinarane ligg open i teksten, men det gjer også konflikten mellom FN-soldatane og lokal milits, mellom ulike religionar i området og internt mellom FN-soldatane. Den namnlause forteljaren og kjærasten heime i Noreg har også ein konflikt gåande kring streng kristentru og ateisme, ein konflikt som forplantar seg inn i støtte til Israel kontra støtte til palestinarane.
Romanen er ukronologisk, flimrande og fragmentarisk, med korte tekstbitar som pendlar mellom Noreg og Libanon, mellom skremmande draumar og vaken tilstand. Frustrasjonen til kjærasten kjem til uttrykk i brev og oppsummeringar, mens forteljaren skildrar situasjonen i Libanon, og ein forstår etter kvart at han prøver å dempe angst og spenning gjennom hard trening eller hard drikking.
Seinskadar
Slik held han også fram etter at tenesta er over. Samlivet med kjærasten Sara blir krevjande for begge partar, og seinskadane i form av mareritt, tynnslitne nervar og manglande konsentrasjon går ut over både arbeid og samliv.
Til slutt må han kaste inn handkledet og søke profesjonell hjelp. Dette blir nemnt nærast i forbifarten, som noko forteljaren helst ikkje vil snakke om. Det som blir til verkeleg hjelp, er å restaurere ei gammal familiehytte på fjellet. Symbolikken i dette er tydeleg: rive ned og byggje opp på nytt: «Fundamentet må vera jordbunde, helst bergbunde. (…) Og det du hakkar sundt, må du få opp. Det må tola dagslyset.»
Som debutarbeid toler Minerydding dagslyset, og romanen tar opp eit viktig tema: tunge seinskadar etter skarpe oppdrag i krigssonar.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Roman
Kjell Olden:
Minerydding
Tiden
Kjell Olden debuterer i godt vaksen alder med romanen Minerydding. Han er fødd i 1952, kjem frå Ørlandet og bur no i Trondheim. Stoff til debutromanen hentar han frå sine eigne erfaringar som FN-soldat og mineryddar i Libanon på slutten av 1970-åra, ei teneste som i ettertid skulle setje djupe spor i form av krigstraume og psykiske problem. Med visse atterhald kan romanen lesast sjølvbiografisk, ja, kanskje også i eit terapeutisk overlys.
Konfliktliner
Det er fleire konfliktliner i romanen, på både makro- og mikronivå; den politiske konflikten mellom Israel og palestinarane ligg open i teksten, men det gjer også konflikten mellom FN-soldatane og lokal milits, mellom ulike religionar i området og internt mellom FN-soldatane. Den namnlause forteljaren og kjærasten heime i Noreg har også ein konflikt gåande kring streng kristentru og ateisme, ein konflikt som forplantar seg inn i støtte til Israel kontra støtte til palestinarane.
Romanen er ukronologisk, flimrande og fragmentarisk, med korte tekstbitar som pendlar mellom Noreg og Libanon, mellom skremmande draumar og vaken tilstand. Frustrasjonen til kjærasten kjem til uttrykk i brev og oppsummeringar, mens forteljaren skildrar situasjonen i Libanon, og ein forstår etter kvart at han prøver å dempe angst og spenning gjennom hard trening eller hard drikking.
Seinskadar
Slik held han også fram etter at tenesta er over. Samlivet med kjærasten Sara blir krevjande for begge partar, og seinskadane i form av mareritt, tynnslitne nervar og manglande konsentrasjon går ut over både arbeid og samliv.
Til slutt må han kaste inn handkledet og søke profesjonell hjelp. Dette blir nemnt nærast i forbifarten, som noko forteljaren helst ikkje vil snakke om. Det som blir til verkeleg hjelp, er å restaurere ei gammal familiehytte på fjellet. Symbolikken i dette er tydeleg: rive ned og byggje opp på nytt: «Fundamentet må vera jordbunde, helst bergbunde. (…) Og det du hakkar sundt, må du få opp. Det må tola dagslyset.»
Som debutarbeid toler Minerydding dagslyset, og romanen tar opp eit viktig tema: tunge seinskadar etter skarpe oppdrag i krigssonar.
Oddmund Hagen
Oddmund Hagen er forfattar og fast bokmeldar i Dag og Tid.
Som debutarbeid toler Minerydding dagslyset.
Fleire artiklar
Familien Nerdrum ved garden i Stavern.
Foto: Agnete Brun / NRK
Ikkje alt er politikk
Politiseringa av Nerdrum-familien er påfallande i lys av kor upolitisk Nerdrum eigentleg er.
Torje Hommedal Knausgård tek mastergrad i fransk ved Universitetet i Oslo. Lea Marie Krona gjer det same i tysk. Dei har få å sitje i kollokviegruppe med.
Foto: Sigurd Arnekleiv Bækkelund
Framandspråka forsvinn
Tilgangen på framandspråk er større enn nokon gong. Likevel er det stadig færre som vil studere dei.
Teikning: May Linn Clement
Forgard i nord
Kan USA kome til å ta over Grønland med makt?
Rune Slagstad på veg inn til Finansdepartementet i november i fjor.
Foto: Dag og Tid
Fylgjene av konkurransestaten
Rune Slagstad syner korleis venstresida lenge har gløymt røtene og prinsippa sine. Der andre held seg til vande spor, gjenetablerer han vona om at vi kan finne ut av kva som er viktigast å diskutere.
Jean-Marie Le Pen døydde 7. januar, 96 år gamal.
Foto: Stephane Mahe / Reuters / NTB
Ein politisk krigar har falle
Jean-Marie Le Pen (1928–2025) vart ein nybrotsmann for all høgrepopulisme i dag.